Hanna's vlucht

Het leven is één en al vrolijkheid, voor Hanna en Bob. Relaties zijn er om spelend mee om te gaan en zeker niet voor het leven. Dat ze allebei de neiging hebben een ‘flirt’ te zijn, weten ze van zichzelf.

Bob van Hemert besefte op de bruiloft van zijn vriend Tim, dat er meer in het leven moet zijn dan een beetje flirten en pret maken. Echte liefde moet toch dieper gaan. Maar waar is die te vinden? Dichterbij dan je denkt, aldus Tim, op zijn bruiloft. De liefde heet Hanna. En waren ze in het eerste deel nog neef en nicht, nu blijken ze ineens achterneef en nicht te zijn. Hanna vraagt haar moeder naar de precieze familiebanden, voor ze met Bob de familie gaat bezoeken. Dan is hij nog niet meer dan haar vriend. Dat Bob een achterneef blijkt, maakt de romance een stuk minder beladen. Ook in de jaren dertig, toen dit boek voor het eerst verscheen, was het al niet meer gebruikelijk om met een neef te trouwen.

Bob heeft een oude Citroën, dat hij Citroentje heeft genoemd, en daarmee bezoeken ze Jo en Frans en vervolgens Tim en Miek. In de pastorie van Tim ontmoeten ze Daantje. Een jongetje van vier, dat na de dood van zijn ouders bij zijn opa en oma woont. Ze kunnen eigenlijk niet voor hem zorgen. Daantje komt vaak op de pastorie en steelt prompt het hart van Bob. Met Hanna heeft Daantje meer moeite. Dat wil zeggen: Hanna wil voor Bob niet weten, dat ze als een moeder voor de jongen zou kunnen zorgen. Bob kent haar immers alleen als een meisje dat van pret houdt, oppervlakkig in het leven staat.

Bob weet al sinds het huwelijk van Tim dat hij met Hanna verder wil. Maar Hanna kan slechts denken aan het leven dat ze tot voor kort hebben geleid. Allebei als luchthart treurniet. Hoe kun je op zo’n basis een huwelijk sluiten? Wanneer de grond haar te heet onder de voeten wordt, besluit ze te vluchten, samen met Daantje. Ze wordt ergens op straat in het donker gevonden door Lex de Ridder, die ze heelhuids weer bij Tim en Miek aflevert.

Dan is het zo beklonken. Er gaat een brief naar de familie, met de tekst: Bob – Hanna – Daantje. Er komen telegrams terug, waaruit het onbegrip spreekt. Maar dat wordt gauw genoeg recht gezet. Bob houdt van Hanna, Hanna houdt van Bob en samen besluiten ze Daantje te adopteren. Want die houdt immers van allebei heel veel.

Hanna’s vlucht verscheen eerst met omslag en illustraties van Rie Reinderhoff. Later zou Hans Borrebach het van haar overnemen. De illustraties verdwenen, de omslag bleef. Een fraaie combinatie van foto en belettering.

Meer over deze verhalenserie van Sanne van Havelte is te lezen op de website van het boekenmuseum.

The Heartbreakers

Charlie (eigenlijk Charlotte, maar dat klinkt niet), Olga, Dorith, Cindy en Sharon zijn vijf meiden met een redelijke schoolopleiding, die hun baan hebben opgezegd voor een carrière in de showbizz. Samen vormen ze the Heartbreakers. Ooit wonnen ze de Soundmixshow - hallo, jaren tachtig! - en samen met hun zangeres / tekstschrijfster Penny leken ze het helemaal te gaan maken. Maar meer dan een klein hitje hadden ze niet. Penny werd weggekocht door een bekende band en the Heartbreakers moesten op zoek naar een vervanger.

Die vinden ze, na een anonieme tip om eens te gaan luisteren naar the Stars. Hun zangeres heet Roanna Keizer en ze wil maar wat graag bij de groep weg om bij de meiden te gaan zingen. En wonen, in hun gehuurde Delftse grachtenpand. Niet veel later wordt er anoniem een liedje toegestuurd. Niet zo maar een liedje, nee, de tekst en bladmuziek van een heuse hit. De schrijver houdt zich even geheim maar ontmaskert zich dan als Thierry Laforêt, voormalig gitarist van de bekende groep Indian Arrow, die wraak lijkt te willen nemen op zijn mede bandlid Bill Huijbregts.

Waarom? Omdat Bill zich gemeen uitlaat over Thierry in een popblad. En onterecht ook. Want had hij niet het leeuwendeel van hun laatste hit Susannah op zich genomen ? Thierry wil geen wraak via de meiden, hij wil ze helpen op weg naar de top. En hij wil Roanna. Dat lukt allebei. The Heartbreakers scoren een nummer een hit en hij en Roanna worden een stel. Even lijkt de dochter van vrienden van zijn ouders roet in het eten te komen gooien. Had ze niet met Thierry naar verlovingsringen gekeken, tijdens hun bezoek in Nederland?

Natuurlijk komt het goed. En blijkt die relatie met de dochter van een verzinsel van Bill Huijbregts. Roanna en Thierry vallen elkaar dolgelukkig in hun armen. En daarna repeteren ze met zijn allen het nieuwe nummer dat hij voor de meiden geschreven heeft. Het wordt geheit weer een hit. Hun toekomst is verzekerd.

Er zouden nog een aantal deeltjes over the Heartbreakers verschijnen, maar niet meer in de pocketeditie. De leeftijdsgrens werd wat naar beneden bij gesteld. Waar het eerst was van 10 tot 14 werd het toen van 9 tot 12. En dat maakt het iets geloofwaardiger inderdaad. Want als je negen was in de jaren tachtig nam je nog wel aan dat Indian Arrow of the Stars bekende groepen waren. Was je eenmaal 12 of 13 en luisterde je naar de radio, dan wist je al wel, dat the Heartbreakers nooit de talentenjacht van Henny Huisman hadden gewonnen. Laat staan dat ze nummer een in de hitparade zouden zijn geworden. Daarvoor kende je de platen van dat moment te goed.

Overschot

Gekocht in een kringloopwinkel, nog niet zo lang geleden. Een prima plek om oude boeken met illustraties van Borrebach te kopen. Voor weinig geld, uiteraard. Ik verdenk de heren antiquariaat eigenaren er van dat ze dat ook doen. Boek kopen voor 50 eurocent en het dan vervolgens in hun eigen toko omprijzen naar 7,50 of nog meer en in de verkoop leggen. Onder het motto: het is een oud boek met een puntgave omslag.

Overschot is er zo een. Ik kocht ‘m inderdaad voor minder dan een euro maar hield het vervolgens lekker zelf. Om te lezen. En terug in de kast te zetten. Verhalen uit de jaren vijftig zijn ongeloofwaardig en vaak sentimenteel. Maar meestal zit er nog net genoeg realiteit in om het lekker weg te laten lezen. In dit geval niet.

Het verhaal gaat over Martha, een verpleegster. Ze is alleen op vakantie in Oostenrijk, waar ze het niet naar haar zin heeft. Ze doet niet mee aan sportieve activiteiten en aan feestjes achteraf heeft ze zelfs een hekel. Ze krijgt een armoedige kamer op de zolder van het pension, waar ze het ook al niet uit kan houden.

Vroeger dan gepland, keert Martha terug naar huis. Naar haar tante annex stiefmoeder. Haar vader – intussen overleden – trouwde met haar, nadat Martha’s eigenlijke moeder was overleden. Die heette ook Martha. En ze heeft altijd tussen het huwelijk van haar vader en haar tweede moeder in gestaan. Dat was ware liefde. Een tweede huwelijk is maar surrogaat. Zelfs als er nog een kind uit voortkomt.

Martha is dertig, heeft geen man of verloofde, geen kind. Dat vindt vooral haar moeder erg. Martha zelf wijdt zich aan het verpleegsterswerk, waar ze tegen haar zin toch promotie maakt. Op verzoek van de directrice. Er is een Joodse verpleegster, die haar hele familie vermoord zag worden in de oorlog en daar niet mee om kan gaan. Martha is bevriend met een verre achterneef, die haar – verloofd en wel – avances maakt en die haar een voogdijschap in de maag splitst. Martha ziet het helemaal niet zitten, de zorg voor achttienjarige Anneke die op het verkeerde pad dreigt te komen. Maar ze accepteert het gelaten.

Anneke trouwt, zwanger en wel, heel snel met een oudere schipper, die uit een eerder huwelijk al een dochtertje heeft. Dat dochtertje moet eigenlijk naar een pleeggezin, zeker wanneer blijkt dat ze verwaarloost wordt. En daar is verre neef annex commissaris van de politie weer, die een beroep op Martha doet. En Martha regelt een nieuw pleeggezin voor kleine Catrientje. Al is het meisje daar ook niet echt gelukkig.

Dan is er nog de zorg voor een oud opaatje, dat verwaarloost wordt door zijn eigen zoon. En, vanuit het niets, plotseling een man voor Martha. Ze heeft hem gezien op haar vakantie in Oostenrijk, maar geen kennis gemaakt. Ja, het is een weduwnaar, ja, hij heeft een kind uit dat huwelijk en een vinnige inwonende tante bovendien. Martha trouwt met hem, maar voelt zicht toch surrogaat. Net als haar tante.

Kleine Catrientje gaat bijna dood. Opa gaat dood. Martha’s moeder sterft, na een lijdensweg van dementie. En haar huwelijk met de weduwnaar is een vergissing. Zeker als de verloofde van haar verre neef ook nog overlijdt en blijkt dat hij Martha wel had willen trouwen. Maar dat gaat nu niet meer Wat een ellende, allemaal. Komt het goed? Misschien. Want weduwnaar adopteert Catrientje, werkt de tante de deur uit, en noemt Martha zelfs lieveling. Op de allerlaatste pagina, dan.