Precies zo was ik over de Olijke Tweeling gaan denken, toen de verhalen over Ellis en Thelma Bongers niet langer geïllustreerd werden door Hans Borrebach, maar door weet ik veel wie. Zo verging het me ook met De Wildhof. Ik heb de naam van deze illustrator, Lucy de Graaf, op moeten zoeken, omdat ik het me absoluut niet meer kon herinneren. De échte familie van de hondenkennel werd geïllustreerd door Herry Behrens. En die zeven eerste delen heb ik dan ook stuk gelezen. Ik zou, zonder terug te kijken, precies kunnen zeggen wat er gebeurt in welk deel.
Dat heb ik bij dit achtste deel niet meer. Ja, vader en moeder De Wild hebben definitief afscheid genomen van de kennel. Broer Hugo en zijn zus Mandy hebben het overgekocht. En omdat ze financieel niet uitkomen, besluiten voor meer inkomsten een pension er bij te beginnen. Een vreemd besluit. Het was logischer geweest, dat ze meer retrievers waren gaan fokken voor de verkoop, of er een ander ras bij hadden genomen.
De uitbreiding met het pension komt niet veel ter sprake. Er komen twee nieuwe medewerkers, Dafne en Jurriën , die elkaar eerst niet en later juist heel erg goed kunnen uitstaan. Maar verder gaat het toch nog steeds voornamelijk over de familie De Wild . Over Bonnie, die huwelijksproblemen krijgt. Over Elke en Josta, die in dezelfde nacht moeder worden van een zoon. En over Robin, die naam gaat maken als illustrator. Hij mag gaan exposeren in de bibliotheek.
Het is opvallend traditioneel, dit deel. Josta is blij dat ze nog wat te werken heeft zolang de baby er nog niet is. Al is dat op de achtergrond. Elke is fitter en kan dus wel op de kennel werken als dat nodig is. Bonnie wil het liefst haar eigen huishouden gaan doen en Mandy voelt zich schuldig als ze niet op tijd thuis is om voor het eten te zorgen. Terwijl Robin werk aan huis heeft.
Het mocht blijkbaar allemaal nog. En De Wildhof viel nog steeds in de smaak bovendien. Want, anders dan bij Picadero destijds, zou hier nog een deel van verschijnen. Wordt vervolgd dus.
De uitbreiding met het pension komt niet veel ter sprake. Er komen twee nieuwe medewerkers, Dafne en Jurriën , die elkaar eerst niet en later juist heel erg goed kunnen uitstaan. Maar verder gaat het toch nog steeds voornamelijk over de familie De Wild . Over Bonnie, die huwelijksproblemen krijgt. Over Elke en Josta, die in dezelfde nacht moeder worden van een zoon. En over Robin, die naam gaat maken als illustrator. Hij mag gaan exposeren in de bibliotheek.
Het is opvallend traditioneel, dit deel. Josta is blij dat ze nog wat te werken heeft zolang de baby er nog niet is. Al is dat op de achtergrond. Elke is fitter en kan dus wel op de kennel werken als dat nodig is. Bonnie wil het liefst haar eigen huishouden gaan doen en Mandy voelt zich schuldig als ze niet op tijd thuis is om voor het eten te zorgen. Terwijl Robin werk aan huis heeft.
Het mocht blijkbaar allemaal nog. En De Wildhof viel nog steeds in de smaak bovendien. Want, anders dan bij Picadero destijds, zou hier nog een deel van verschijnen. Wordt vervolgd dus.
