In dit geval is het de getrouwde Cocky, die in Amsterdam woont. Met een hulp in de huishouding, uiteraard. Uit de Jordaan. Met typisch Jordanees accent, een heleboel kinderen en een man met losse handjes. Zoiets zou nu absoluut niet meer mogen worden uitgegeven. Het zou, terecht, de uitgever en de schrijver betichten van discriminatie. Alsof alle hulpen in de huishouding plat praten en dom zijn. Hardwerkend en dik. En met een boerse naam. Netty gebruikt er ook hier weer alle stereotypen voor. Cocky's hulp heet Bertha, maar eerder heetten ze al Aaf, of Anna.
Cocky is getrouwd met Bart, een leraar Engels. Pim-van-Anneke is ook leraar Engels. Net als John-van-Tonia. Leraar, of onderwijzer, een ideaal beroep voor de ideale man. Leo-van-Mieke: onderwijzer en psycholoog, Jef-van-Joan: leraar en later directeur. Niek-van-Jopie: hoofd der school.
Ook hier is Cocky, die alles al heeft, ontevreden met haar leven. Want het is zo saai. En ze realiseert zich niet wat ze allemaal aan 'rijkdom' heeft. Zoals Nina, in een ander verhaal. Haar vriendin Tilly, die wél geld in overvloed heeft, wakkert de jaloezie nog eens extra aan. Anderen, hebben het altijd beter. Want ze hebben geld voor dure, maar inhoudsloze feestjes en vakanties.
Wederom een vakantie, wederom naar Frankrijk. Via Parijs naar het zuiden. De schrijfster kwam er zelf graag en laat het land dikwijls in haar verhalen terugkomen. En opnieuw bijna Het Noodlot, in alweer de vorm van een doodziek kind, deels door verwaarlozing, doet de hoofdpersoon tot inkeer komen. Gelukkig komt het ook voor Fritsje, ditmaal heeft het zoontje de naam van een eerder gebruikte oom, op het nippertje goed. En dan is er nog pleegkind Jopie, met dezelfde naam als het onderwijzeresje van Niek, dat uiteindelijk bij Cocky en Bart in huis mag komen. En daarmee komt alles goed.
Hier is een zorgzame tante, opnieuw omdat de mannelijke hoofdpersoon geen ouders meer heeft. Al zo vaak gelezen bij deze schrijfster. Maar ditmaal heeft ook de vrouwelijke hoofdpersoon geen ouders meer. Vader was al lang dood, moeder onlangs, toen Cocky na een lezing Bart tegenkwam. En is er snel mee getrouwd. Want ze was toch maar alleen. Dat is alles wat er over hen wordt gezegd.
De vriendschap met Tilly strandt, er is tante Hanna en er is een pleegdochter van een jaar of vijftien in huis gekomen. Maar verder? Verder staat Cocky er eigenlijk alleen voor, met haar hulp. Hoe oud ze is, wordt ook niet ter sprake gebracht. Omdat ze dit alles heeft, is ze heel tevreden. En koestert ze geen wrok meer. Over de eenzaamheid, die ze toch moet voelen, zo alleen in huis, geen woord meer. In plaats van uitgangetjes met Til voortaan de zorg over man en kinderen. Dat is pas je ware. Blijkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten