23 juli 2011

Boeken in ons huis

Geen achterflaptekst, deze keer. Die kan ik dus ook niet citeren. Wel een motto, op de keerzijde van de titelpagina. Alleen in stille huislijkheid wordt het levensgeluk, de ware steen der wijzen, gevonden. Een citaat van Kotzebue. En ik ben het er mee eens. Lezen moet in stilte. Heb soms nog wel heimwee naar de leeszaal van de bibliotheek. Waar tafels tussen metershoge boekenkasten stonden. Vol naslagwerken en tijdschriften. Wanneer je een Belgische bieb binnenstapt, tref je dat soort dingen nog steeds aan. Hier al lang niet meer. Nee hoor, de bieb is modern geworden, een sociale ontmoetingsplaats. Daar mag gegeten, gedronken, gepraat en wat al niet meer worden.

En boeken? Die moet je zelfs in de bibliotheek al gaan zoeken. Laat staan in ons huis. In de jaren zestig was dat anders. Toen begonnen boeken juist betaalbaar te worden. De tijd van wat ze geloof ik volksverheffing noemen. Kennis vergaren was niet meer alleen voor mensen die gestudeerd hadden. Nee, studieboeken werden in pocketvorm uitgegeven en herschreven in gewoon Nederlands. En voor de algemene ontwikkeling verscheen de encyclopedie. Daar zou iedereen een buffetkast voor aanschaffen.

Dit boekje van Piet Marée is van net voor die tijd. Uit de tijd dat alles nog zelf gemaakt werd. Boekenkasten dus ook. Alle ontwerpen mogen door kunstenaars worden uitgevoerd of aan meubelmakers in opdracht worden gegeven, zo laat hij aan het einde van zijn voorwoord aan ons weten.Voor de handel en voor seriebouw zijn de auteursrechten voorbehouden aan de uitgever.

En daar gaan we dan. Van boekenkasten in het algemeen naar ingebouwde boekenkasten en naar boeken rond de haard. Toen deed de brandweer kennelijk nog niet zo moeilijk. Er zijn boekentafeltjes, scheidingswandjes met boeken, boeken in meisjes- en jongenskamers. Letterlijk overal, tot en met Holderdebolder, ik heb een boek op zolder.

Maak uw eigen boekenkast, - hoek- of kamer. Doe het zelf voor uw boeken. Knutselen om verzamelingen tekst met of zonder plaatjes op te bergen. Een boek over boeken heet een bibliografie. Maar een boek over boekenkasten? Wie weet, bestaat daar ook wel een naam voor. Dat vertelt de schrijver niet. Wel legt hij aan de hand van veel tekeningen uit, hoe we modern, ouderwets, gezellig, fraai of origineel onze boeken kunnen bergen. Zelf ben ik er maar gewoon voor naar Ikea gegaan. Ik deed het dus een beetje zelf.

16 juli 2011

Hun geheim

In de derde klas coupé van de trein van Rotterdam naar Tielermalsen ontmoet Jo ter Hegge Frans van Eek. Tielermalsen bestaat niet, maar moet ongetwijfeld in de buurt van Tiel in de Betuwe liggen. Er rijdt daar al jaren een dieselboemel. Eentje tussen Utrecht en Tiel en eentje tussen Tiel en Arnhem. Het is altijd overstappen. Een trein vanuit het grote Rotterdam rijdt er al helemaal niet rechtstreeks naar toe. Dat deed het zestig jaar geleden vast ook al niet. Maar goed.

De eerste ontmoeting tussen de beide hoofdfiguren heeft plaatsgevonden. Zij is een onderwijzeres, op weg naar haar eerste baan. Ze gaat bij een hospita wonen. Ze komt uit Rotterdam, maar woonde vroeger in Beekbergen. Ze heeft een jongere zus en een jongere broer. Miek en Bart. Hij is een medisch student. lang en blond en op weg naar zijn ouderlijk huis in Tiel. Hij heeft ook een jongere zus en broer. Hanna en Henk. Zijn ouders wonen gescheiden van elkaar. Vader, ver in Rotterdam, heeft zijn driftbuien duur moeten betalen. Moeder wilde niet meer bij hem wonen. En ze zijn erfelijk, bovendien. Frans heeft er ook last van.

Frans wil verder met Jo, maar eerst moet hij van zijn driftbuien af zien te komen. Daarom stelt Jo een 'proeftijd' voor. In die tijd leren ze elkaar beter kennen en probeert Frans zijn woede aanvallen uit te bannen. Ze vertellen nog aan niemand dat ze van elkaar houden. Dat is hun geheim. Beide families raken goed met elkaar bevriend. Er volgt een gezamenlijke vakantie in Beekbergen. Waar vader Van Eek plotseling opduikt, genezen van zijn driftige aard en weer welkom in het gezin. De familie Van Eek verhuist ook naar Rotterdam. Neef Bob van Eek wordt nog geïntroduceerd. Hij bezoekt de families op vakantie, samen met zijn vriend Tim Huizinga.

Natuurlijk komt het goed met die proeftijd. Al duurt het even. Jo en Frans vieren hun verloving samen met de vijfentwintigjarige bruiloft van vader en moeder Van Eek. En of ze nog lang en gelukkig leven, dat valt in vele volgende delen te lezen. Want Hun geheim zou het eerste deel worden van een serie boeken, die bij elkaar horen, doch elk afzonderlijk een afgerond geheel vormen, aldus de keerzijde van het schutblad. Vertaald naar nu: een serie, waarvan de delen ook afzonderlijk te lezen zijn. En lezen doet het goed, in de stijl van Max de Lange-Praamsma, maar met minder geloof er in. Met illustraties en fraaie foto omslagen van Hans Borrebach. Die laatste opmerking is niet uit het boek. Die heb ik zelf bedacht. Mooie verhalen, mooie tekeningen. Wordt vervolgd.

Meer over deze verhalenserie van Sanne van Havelte is te lezen op de website van het boekenmuseum.

11 juli 2011

Geluk op Picadero

Ymke van Aerendonck heeft haar verloving met Hans verbroken. Hij kon niet kiezen tussen haar en zijn oude liefde Marion. En Ymke wilde geen derde partij zijn. Ze heeft zelfs haar baan in het ziekenhuis opgezegd en is van haar kamer terug naar haar ouders gegaan. Zo kan ze Hans ook niet meer tegenkomen.
In de krant vindt haar vriendin Yvonne een oproep voor particulier verpleegster. Ze solliciteert en wordt aangenomen, als verzorgster van Erwin van Wingerden, een nog jonge man die door een ongeluk in een rolstoel is beland. Hij woont samen met een huishoudster en een bediende in een groot landhuis, niet ver uit de buurt. Wanneer de bediende, meneer Bartels, voor een paar maanden zijn familie gaat bezoeken, is het Ymke die voor Erwin gaat zorgen.

Het begin is stroef, maar al gauw sluiten Ymke en Erwin vriendschap. Erwin blijkt een kennel te hebben gehad, voor zijn ongeluk. En hij is zeer geïnteresseerd in manege Picadero, waar Ymke hem al snel over verteld. Ze neemt hem er een keer mee naar toe. Van vriendschap wordt het al gauw liefde. Maar Erwin wil niet hebben, dat ze zich aan een gehandicapte man bindt. Ze besluiten uit elkaar te gaan. Wanneer Bartels terug komt van zijn familiebezoek, neemt Ymke ontslag. Yvonne biedt haar aan, om een poosje bij haar en haar man in hun boerderij nabij Tilburg te komen logeren.

Eenmaal in Noord-Brabant krijgt Ymke al snel een baan als doktersassistente aangeboden. Dokter Steven is een jonge vent, die Ymke beslist ziet zitten. Maar wederzijds kan het niet worden, want ze is Erwin nog aldoor niet vergeten. Maar Erwin laat niets meer van zich horen. Als ze weer eens op bezoek gaat in haar geboortedorp, hoort ze, dat Erwin naar Amerika is vertrokken. Daar waar zijn vader woont. Ymke veronderstelt, dat hij daar dan wel blijven zal. En wanneer dokter Steven haar aanbiedt om met hem mee naar Afrika te gaan, stemt ze bijna toe.

Bijna, want dan blijkt, dat Erwin in Amerika is geweest om zich te laten opereren. En was het eerst nog een zaak van leven of dood, die operatie, nu is deze operatie natuurlijk prachtig gelukt. Zo prachtig, dat Erwin vrijwel direct na het revalideren, een nieuwe kennel begint, die hij Sybey doopt. Naar Steef en Yvonne, die hem en Ymke uiteindelijk weer bij elkaar brengen. Naar de bediende Bartels, naar hemzelf en naar Ymke.
Op de opening komt er nog vlug even een rivale op bezoek. Een oude vriendin, die Erwin in de steek liet, zodra hij een ongeluk kreeg. Nadine gaat weer net zo snel als ze gekomen is, wanneer ze hoort, dat Erwin en Ymke op het punt staan te trouwen.

De kennel van Erwin, dat werd later De Wildhof. Zijn ongeluk en de stiekeme revalidatie alleen voor de geliefde, is in minder ernstige vorm ook beschreven in Een vakantiebaan voor Paula. En in Tot ziens op De Wildhof arrangeert een familielid ook een 'toevallige' ontmoeting, tussen twee geliefden, die elkaar uit het oog verloren. Daar komt het allemaal goed. En hier ook. Uiteraard.