25 december 2009

Een vakantiebaan voor Paula


Inge Neeleman, alias Helen Taselaar, was een liefhebber van de paardensport. Ze reed zelf ook, en schreef er diverse verhalen over. Onder haar eigen naam verscheen de serie Manege Picadero en onder pseudoniem Een vakantiebaan voor Paula. Nou ben ik zelf nooit een paardenliefhebber geweest. Wel een verzamelaar van Kluitman Pockets voor meisjes. Zo bezit ik praktisch alles van Helen Taselaar, dus ook deze.

De omslag is ditmaal niet van Herry Behrens, maar van Reint de Jonge, die ook de omslagen van Goud Elsje voor zijn rekening nam, in latere drukken. Minder realistisch, maar toch zeer aansprekend.

Het verhaal is er een, zoals Helen Taselaar ze meer schreef. Hoofdpersoon is Paula Verhoeven. Ze heeft een baantje op kantoor, maar dat bevalt haar niet. Daarom solliciteert ze als administratief medewerkster op de nieuwe manege, waar ze ook gaat paardrijden. Ze krijgt er, samen met haar vriendin Trix, les van de eigenaar.

John van Rossum was zelf ooit een bekend jockey, tot een ongeluk er een eind aan maakte. Nog altijd loopt hij moeilijk. Er moet opzet in het spel geweest zijn, maar bewezen is dat nooit. Tot oom Daan op bezoek komt bij de familie Verhoeven. Hij blijkt getuige geweest te zijn van het ongeluk en heeft er nota bene foto's van gemaakt.

Paula wordt verliefd op John, en dat blijkt wederzijds. Ook in dit verhaal is een rivale, een knappe, verwende vrouw, die verslagen moet worden, nadat ze de relatie moedwillig wilde saboteren. En ook dit keer duurt het een paar hoofdstukken, voor de geliefden elkaar weer in de armen kunnen vallen.

Trix is al jaren verliefd op Perry, de broer van Paula. En zelfs dat wordt in dit verhaal wederzijds. De veroorzaker van het ongeluk blijkt nog veel meer op zijn geweten te hebben en wordt gepakt. Paula en John worden een echt stel, maar niet nadat er een grote hond is aangeschaft. Een volwassen lobbes, die aan zijn lot is overgelaten. Een gegeven dat Helen Taselaar ook al vaker heeft gebruikt.

Een vakantiebaan voor Paula leest gemakkelijk weg, zoals alle Kluitman pockets dat doen. De naam van de schrijfster is bekend genoeg om het aan te willen schaffen. Eentje waarvan je het hele oeuvre verzamelen wil. Dat heb ik ten slotte ook gedaan. En ik ben vast de enige niet. Goedkope series zijn gewild en zetten aan tot lezen, zo schreef de Nederlandse bibliotheekdienst. Nee, het is geen literatuur, maar gelezen wordt het massaal. Aanschaffen dus.

17 december 2009

Ineke en Anneke verloofd


O, wat spreekt het toch allemaal voor zich bij de twee vriendinnen annex collega's. Dit derde deel had eigenlijk in een hoofdstuk al verteld kunnen zijn. Om er toch nog een beetje meer verhaal van te maken, verzint Netty Koen-Conrad in dit derde deel uit de Ineke en Anneke reeks er nog een aantal dingen bij, die aan het verhaal niets bijdragen.

Ineke zal met haar pleegbroer Robert trouwen. Dat zat er in deel 1 al aan te komen. Volgens het bekende meisjesboekenroman concept. Hij is al wat ouder en zeker van zijn zaak, maar wacht geduldig tot zij ook zo ver is, voor hij haar vraagt. Ineke heeft gebroken met haar Lex, nu staat een verloving niets meer in de weg. Nou ja, Robert wordt ernstig ziek, eerder ziet Ineke niet voldoende in, dat ze van hem houdt. Hij wordt beter, maar daar is ook Carla Terlaen, een collega van Robert, die zich erg aan hem opdringt.

Anneke moet gewoon trouwen met Pim, een van Ineke's biologische broers. Dat sprak ook al in deel 1 voor zich. Maar dan wordt Paul ten tonele gevoerd. De nieuwe, charmante coupier in de bontzaak, waar beide meisjes werken. Hij vraagt Anneke, maar die wijst hem af. En Ineke vindt hem eigenlijk ook wel leuk... Niet leuk genoeg, vinden ze allebei. Al denken Robert en Pim daar anders over.

Natuurlijk wordt er toch verloofd. Dan is er nog het probleem van huisvesting. Maar ook dat is zo opgelost. Ineke en Anneke trekken bij Anneke's oom in. Die heeft immers een kast van een huis dat later toch van Anneke gaat worden. Bovendien is hij veel op reis. En ten slotte wordt er getrouwd. Allebei in een door moeder Terborg gemaakte trouwjurk.

Of het hier mee voldoende is? Nee. Want er kwam ook nog een deel vier. Wordt vervolgd, dus.

10 december 2009

Goud-Elsje draagt een dubbele naam


In 2005 tikte ik 'm in oude druk op de kop, dit derde deel. Voor een schappelijk prijsje. Want boeken van Goud Elsje worden dan wel veel te koop aangeboden, maar steeds voor belachelijk hoge bedragen. Deze was maar een paar euro. Ergens in 1995 kocht ik het deel al in nieuwere druk. Maar gelezen had ik het al ver daarvoor, via de bieb. De titel snapte ik in eerste instantie niet. Wat is 'een dubbele naam'?

Els heet voortaan mevrouw E. Schaafsma streepje Berkhout. Ze draagt nu die 'gouden, gladde ring die zelfs van de lelijkste hand de schamelheid wegneemt'. Want Els is intussen getrouwd met Taco Schaafsma. En daarmee van arm kwekerskind een jonge, rijke doktersvrouw geworden. Met zo veel 'zegeningen', zoals Max de Lange ze noemt. Tegenspoed komt in het woordenboek van Els niet voor. Dat overkomt alleen anderen, met wie Els dan wel weer steeds meeleeft.

Met haar vriendin Han, die een ontrouwe verloofde blijkt te hebben. Met haar 'tante' Magda, die een 'groot leed' te dragen heeft gekregen. Wat, dat kom je als lezer niet te weten. Medelijden met haar vriendin Lotty, die zich zo eenzaam voelt en graag een man voor het leven zou willen hebben. Met haar buurmeisje Jolande, dat zenuwziek wordt. Met haar zusje Nel, die onhandelbaar en ontevreden is en zich in het ongeluk dreigt te storten met een verkeerde man. De geldzorgen van haar ouders, die er nog altijd zijn. Ze heeft medelijden met haar vriendin Poeleke, die haar voorgenomen huwelijk moet afblazen, omdat haar man ernstig ziek wordt.

Voorspoed is er gelukkig ook. Ter ere van hun trouwdag komen de wederzijdse ouders op visite. In het gezin van hun vrienden Uco en Ankie wordt een baby geboren. En ook Els krijgt een kindje. Er wordt heel geheimzinnig over gedaan, want het zou 'te mooi' zijn. Maar het gaat echt gebeuren. Het huis en de bijbehorende hut zijn mooi. De tuin is mooi, de natuur is mooi. Vader en moeder zijn nooit genoeg te waarderen. En dan is er nog dat van Joop en Lotty. Als de liefde van haar vriendin voor haar broer toch nog eens beantwoord zou gaan worden, dan...

We zullen het zien. In het volgende deel.

06 december 2009

De Volkswagen kever

Het is een vertaling uit het Engels, en de volledige titel luidt: De Volkswagen Kever : het verhaal van de populairste auto ter wereld. Dat overdrijft samensteller Keith Seume niet. Zo rond de millennium wisseling kwamen we om in de lijstjes. Beste, mooiste, grootste vul-maar-in van de eeuw. De populairste auto van de eeuw werd de kever.

Niet zo verwonderlijk, want hij is alles bij elkaar meer dan vijftig jaar in productie geweest. Ontworpen voor Ferdinand Porsche en aanvankelijk bedoeld als auto voor het volk. In het Duitsland van Hitler, die start was niet de allerbeste.

Maar al direct na de oorlog zorgde het ontwerp voor wat ze nu een doorstart zouden noemen van de Volkswagen-fabriek. De productieaantallen stegen tot duizelingwekkende hoogten: 100.000, 1.000.000, 10.000.000. Er werd gesleuteld aan zo'n beetje alles. In de jaren tachtig werd de productie in Duitsland stopgezet, maar in Mexico gingen ze nog vrolijk door. Tot na het nieuwe millennium.

Aan het eind van de jaren negentig presenteerde Volkswagen vol trots haar New Beetle. De retro kever, met de charmes van vroeger en het comfort van nu. Na veel zoeken en sparen, heb ik nu zelf zo'n retro kever. Maar zijn voorganger was bij al favoriet, nog ver voor ik mijn rijbewijs had.

Dit salontafelboek van Seume kocht ik ooit voor de helft van de prijs bij een antiquariaat. Het is een echt plaatjes kijkboek, met wat lekker leesbare feiten er tussen door. Maar vooral: veel foto's. Niet alleen van complete Kevers, ook van alle details. Dashboard, stuur, achterlichten, handgreep van de kofferbak. En dat alles door de jaren heen. Leuk om te hebben en steeds weer door te bladeren. Zoiets kunnen ze niet maken van elke auto. Want elke kever is een auto, maar niet elke auto is een kever.