16 december 2010

Als je ogen open gaan

Geen illustraties, maar een band- en omslagverzorging. En wel door Han Prins. Geen uitgeverij Callenbach meer, maar Kok, in Kampen. Het speelt zich dan ook niet meer af in de jaren dertig en veertig, maar al in de jaren zestig van de vorige eeuw.

De Rolling Stones komen voorbij. Nozems en hippies. Er is een getrouwde man, die er met een getrouwde vrouw vandoor gaat. Goed, de figuren in hun boek hebben er zo hun mening over, maar Max de Lange gaat in 'Als je ogen open gaan' niet langer aan de moderne tijd voorbij.

Het is het vervolg op 'Joos van Heek vliegt uit'. Het verhaal gaat verder met de volgende ochtend. Daar, waar Joos gisteren nog zo gelukkig was, in de wetenschap dat ze van Frans van Popta hield, is ze nu alleen nog maar verdrietig. Want hij is geen weduwnaar, maar getrouwd, met een krankzinnige vrouw.

Het vertelperspectief wisselt nog al eens, maar dat stoort niet. De hoofdrol is veel voor Joos, maar ook voor haar werkgeefster Maret Royer. Voor Frans van Popta en voor haar vriendin op het dorp, Bauk BesteBreurtje. Verder komen er alleen maar bekende namen voor. Joos' vader, die een ongeluk krijgt. Haar oppervlakkige moeder en dito zusje Ineke.

Joos moet thuiskomen, om bij haar vader in de zaak te komen helpen. Nog altijd is ze niet gecharmeerd maar wel bevriend met Douwe. Ze toont aan niemand, dat ze verdriet heeft om Frans. Ze sluit zelfs vriendschap met hem. Maar wanneer hij haar vraagt, als inwonende oppas voor zijn beide dochters, zegt ze nee. Niet uit zelfbescherming, maar omdat ze de verantwoordelijkheid niet aan kan.

Als vader genezen is, mag ze als dank mee op een groepsreis naar Noorwegen. En daar ontmoet ze Arjen Schotanus. Hij is de broer van Bauk. Ze blijken elkaar nog te kennen, van de doop van Bauk's jongste dochtertje. Het komt een beetje plotseling over. Zo maar een nieuwe man in de verder zo vertrouwde omgeving, met enkel bekende namen.

En terwijl dat van Frans nog niet eens zo lang geleden is, zet ze nu 'haar hart open' voor deze jonge ingenieur, die veel beter bij haar past. Hij moet eerst nog in dienst en zij gaat een opleiding volgen in de zwakzinnigenzorg. Ze hoeft niet meer terug naar de familie Royer en ook niet naar de winkel van haar vader. Wat kan het leven mooi zijn. Met God aan boord, uiteraard.

04 december 2010

Vuistregels voor het veilig fotograferen


Niet alleen hij of zij die pas met fotograferen begint, maar ook de gevorderde amateur heeft zo af en toe behoefte aan een ruggesteuntje. De fotopocket "Vuistregels voor het veilig fotograferen"is dan ook bedoeld om ieder die voor zijn plezier fotografeert de soms hoognodige ruggesteun te geven. In dit boekje zijn een groot aantal vuistregels verzameld met een verduidelijkende, bindende tekst. Het is alles bij elkaar een gecomprimeerde, doch complete handleiding geworden die heel het terrein van de fotografie bestrijkt. Een waardevol naslagwerkje, waarin een schat van belangrijke gegevens werd verwerkt en waaraan u veel zult hebben.

Kopen dus, dat onmisbare boekje van schrijver - auteur - fotograaf - illustrator Hans Borrebach. Een pocket van 102 pagina's, compleet met index op alfabetische volgorde. Met foto's en schema's van de auteur. Hoofdstukken over De moeilijke formaatkeus, Wat we van onze camera mogen verlangen, Meten en weten. Over hoe Het hoogste uit camera en film te halen en Van flitslamp tot flitsbuis. Aan de hoofstuktitels heeft het niet gelegen. Die sporen aan tot lezen en kopen. Originele omslag ook.

Elke vuistregel heeft een icoontje en valt daardoor snel op, tussen de tekst.
In de fotografie heeft een goede koop meer met verstandelijk overleg dan met aanschafprijs te maken, is zo'n vuistregel. Waarna er nader wordt ingegaan op persoonlijke eisen en voor- en nadelen van verschillende formaten. Vervolgens een duidelijke tabel met verschillende kenmerken en eigenschappen.
Fotograferen wordt niet alleen duur door het nodeloos verprutsen van filmmateriaal maar vooral door een verkeerde formaat- of camerakeuze, is er ook een. Waarna dieper wordt ingegaan op lenstypen en brandpunten, gevolgd door een duidelijke tabel.

Wie een foto-onderwerp van voor tot achter scherp wil krijgen, stelt in op 1/3 tussen voor- en achtergrond.
Terwijl een zwart-wit foto pas uitdrukkingsvol wordt bij de gratie van contrasten, is dit bij kleur niet het geval. Daarbij streeft men in tegendeel tot verzachting van de contrasten.

Een goede soft-focus filter geeft weektekening zonder de eigenlijke scherpte aan te tasten.
Overdrijf nooit. Vooral niet in de keus van het corrigerend kleurfilter.

Zo stuit je, al bladerend, op vuistregel na vuistregel. Je leest ze ongemerkt allemaal. En vervolgens ben je nieuwsgierig naar de uitleg. Dus je leest verder. Ten slotte heb je het hele boekje uit. Slim bedacht, slim geschreven. Of Borrebach dit zelf bedacht heeft? Het schrijven zal hem niet veel moeite gekost hebben. Hij schreef immers fotoboeken aan de lopende band. Veel van zijn andere boeken waren omvangrijker en voorzien van foto's. Daarom waren al die andere boeken zo veel duurder, dan dit zwart wit exemplaar op grauw papier. Het is vast heel goed verkocht. Want voor iedereen betaalbaar.