31 augustus 2017

Jong in de jaren tachtig

Het werd nog even gauw zomer, dit weekend. Met temperaturen, waarbij je alleen dat doet wat heel hard nodig is. Voor de rest is het vooral veel in de zon zitten. Met een gemakkelijk boek. Ik koos voor de serie van Jeugdhotel de Witte Hengst. Een serie van zes delen, waarvan ik er intussen vijf besproken heb in deze blog. Het zesde deel ontbreekt helaas nog steeds aan mijn verzameling. Waar het over zal gaan, weet ik wel. Of, althans, ik heb een vermoeden.

Al lezende in die vijf delen, bedacht ik me, dat de jaren tachtig ook al wel even geleden zijn. Dat de tieners van toen intussen veertigers zijn. En misschien zelf al wel weer dochters in die leeftijd hebben. Met die boeken van toen hoef je bij de meiden van nu niet meer aan te komen. Tenzij je dochter er eentje is, zoals ik vroeger was. Iemand die vragen stelt, waar niet direct een antwoord op is te geven. Mam, hoe ging dat dan, toen jij jong was?

Aan dat soort dochters geef je dan een of meer boeken van Helen Taselaar. Dat kan de serie over de Witte Hengst zijn, maar Picadero of  De Wildhof mag ook. Wat in al die boeken namelijk heel duidelijk naar voren komt, zijn de jaren tachtig. Met een heel klein tikje naar de jaren negentig. Zo ging dat toen, toen mamma zestien was. Niet helemaal, maar grotendeels wel. 

Romantische muziek kwam van een cassettebandje of een LP. En iemand die heel veel geld had gespaard of iets bijzonders wilde, kocht een CD speler. Uitgaan deed je in een discotheek, die om negen uur open ging en om één uur 's nachts weer dicht. Een auto had je nog niet. Als je een rijbewijs had, mocht je er een lenen, van je ouders. Die eigen auto kwam er pas als je werk had, maar zelfs dan nog niet meteen. 

De man van je dromen leerde je kennen rond je twintigste, als je al even van school af was. Hij had het allemaal al beter voor elkaar. Op jullie eerste serieuze afspraakje nam hij je mee naar een restaurant. Jij had je nieuwe kleren aan getrokken. Die ruimvallende bandplooibroek, bijvoorbeeld, met die pas nog zelf afgebreide trui. Of die nieuwe geruite blouse, met een riem, boven een broek van ribfluweel. Je oogschaduw heeft alle kleuren van de regenboog en je haar zit ook al ruimvallend, al dan niet met permanent. De tekeningen van Herry Behrens geven het perfect weer.

Zo waren de jaren tachtig. Precies die kleren droeg je moeder. Naar dat soort discotheken ging ze. Zo leerde ze je vader kennen. Alleen dat van die baan, op kantoor. Die kreeg je ook in de jaren tachtig al niet meer met alleen maar middelbare school. Ook toen moest je nog minstens een beroepsopleiding volgen. Maar voor de rest klopt het allemaal. Dat jeugdhotel is een perfect tijdsbeeld geworden. 

28 augustus 2017

De koek is op

Deze blog bestaat inmiddels al ruim acht jaar. In het begin was het wennen, maar al gauw schreef ik met gemak vier posts per jaar. Ik hoefde er niet eens iets voor te lezen. De boeken waar ik het over wilde hebben, had ik zo vaak gelezen, die zaten inmiddels wel in mijn hoofd. Inmiddels moet ik daadwerkelijk iets uit de kast pakken en naslaan, voordat ik er ook echt iets over kan plaatsen. De voorraad is groot genoeg. Voorlopig schrijf ik nog wel even door. Dat bedoel ik ook niet, met die koek.

Het gaat in dit geval om Deventer. Die stad die, behalve om de boekenmarkt, ook bekend staat om zijn koek. Erg lekkere overigens. Zeker een aanrader, als je de stad bezoekt. Ze hebben er niet alleen een winkel, er is ook een schattig cafeetje bij. Maar dat ter zijde. Ik heb geen horecablog... ;-) 

Begin augustus was dus weer de Deventer boekenmarkt en die koek is nu echt op. Wat mij betreft dan. Ik heb de markt alles bij elkaar toch wel twintig keer bezocht. De insteek wisselde met de tijd. In de jaren negentig was er voldoende aanbod voor me, maar had ik geen geld. Daarna werd het: er is nog steeds voldoende aanbod, maar ik heb er het gevraagde geld niet voor over. En de laatste jaren was het steeds meer: ik zou er best wat geld voor over hebben, als er maar aanbod was. 

De boekenmarkt wordt nog steeds goed bezocht, maar druk is het al lang niet meer. Geen lange slierten mensen vanaf het station naar het centrum. Niet meer drie rijen dik voor elke kraam. Ik ging met dertig graden plus en met vijftien min. In de brandende zon, de stromende regen en in die vier 'lokale buitjes' van een paar jaar geleden. Dit jaar nog met de enige regenbui van die dag, in het hele land. Het maakte me lang niets uit. Maar nu is de koek echt op.

Je gaat ten slotte naar een boekenmarkt om er ook daadwerkelijk boeken te kopen. Op zijn minst één. En zelfs dat lukte me al een poosje niet meer. Omdat ik geen stripboeken spaar. Geen Pinkeltje, geen Arendsoog. Geen boeken van na de eeuwwisseling. Geen onverkoopbare Readers Digest edities uit de jaren zestig. Omdat ik de serie van Goud-Elsje al lang geleden wist te completeren. Omdat er nog wel méér schrijfsters bestaan van meisjesboeken dan Leni Saris, Cissy van Marxveldt en Sanne van Havelte.

Misschien moet ik me toch maar eens echt in Marktplaats gaan verdiepen. Want er moet toch nog genoeg zijn, wat ik zou willen hebben. Ik vind het alleen niet meer in Deventer.