Een paard brengt geluk

Katinka is de dochter van de eigenaar van Jeugdhotel De Witte Hengst. Haar broer werkt daar als volledige kracht, maar zij vindt het leuker om haar vader in het hotel te gaan helpen, wat tevens zijn eigendom is. Daarom gaat ze in september ‘hotelmanagement’ studeren. Wat dat dan ook mag zijn. Het verhaal speelt zich af omstreeks 1990. Bedoeld werd waarschijnlijk een opleiding aan de Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer, of de Hogere Hotelschool. Dat had Helen Taselaar best even specifiek mogen benoemen. Enfin.

De dochter van meneer Bianchi dus, is na haar eindexamen (HAVO? VWO? MAVO misschien?) bij wijze van werkvakantie naar een ranch geweest in Texas, waar haar pa connecties had. En daar leerde ze, behalve veel paarden en buitenlandse vrienden, ook de onuitstaanbare Scott Howard kennen. Maar nu zit ze in het vliegtuig, op weg terug naar Nederland. En ze wil hem nooit meer zien.

Zo zijn we eigenlijk na de eerste paar pagina’s al halverwege een typisch Taselaar verhaal, dat verder ook alleen maar bekende ingrediënten heeft. Want Scott kan Kathinka niet vergeten en gaat haar in Nederland opzoeken. Hij treft haar aan als vakantiemedewerker in het winkeltje van de Witte Hengst. Zelf gaat hij er David Freling vervangen, die door een ongeluk tijdelijk uitgeschakeld is. Ze kan hem nog steeds niet uitstaan, al doet Scott nog zo zijn best om te bewijzen, dat hij niet dat verwaande ventje is, waar ze hem voor blijft uitmaken.

Het keerpunt komt, wanneer Rory, haar paard, ziek wordt en Scott er bij blijft waken, gedurende de nacht. Pas dan ziet ze in, dat ze zich heeft vergist. En beseft ze, dat ze van hem houdt. En dan gaat het snel. Niks studie hotelmanagement, niks assistentie van vader, niks in het winkeltje van de Witte Hengst meer. Het wordt direct Amerika, want ze kan Scott niet meer missen. Hij wil er zijn eigen range gaan beginnen. En het eerste kapitaal is er al. De opbrengst uit de verkoop van zijn Porsche.

Juist ja. Hoeveel geld zal dat, omgerekend, zijn geweest, vijfentwintig jaar geleden? Tienduizend euro, hooguit? Voor het opstarten van een range is wel wat meer nodig. Droom dus maar lekker verder. Een vervolgopleiding, het familiebedrijf, een baantje, vriendschappen, het is allemaal niet meer van belang, zolang De Man er niet is. Dus geven we, als achttienjarige, gewoon alles op wat we hebben en reizen we de ware achterna.