Ze heeft de HBS gedaan en daarna een knip- en naaicursus. Nu brengt ze haar dagen door met moeder helpen en haar eigen kleren maken. Plus die van wat familieleden. Of er vriendinnen zijn, van de HBS, welke vakken dat ze graag volgde, of ze favoriete leraren had, we komen het allemaal niet te weten. De HBS was een voorloper van het atheneum. Als meisje ging je daar niet zo maar naar toe. En na je diplomering niets anders doen dan je moeder helpen en een korte cursus kleermaken, was toch meer iets wat je deed, als je al verloofd was. Maar dat is Katrientje nog niet. Al gaat het er wel van komen.
De kandidaat is Harmen Oostveen, een boerenzoon een eindje verderop in de straat. Hij heeft ook de HBS doorlopen. Zijn broer werkt al in het bedrijf van hun vader. Desalniettemin blijft er voor Harmen ook nog genoeg werk over. Al zal hij de boerderij nooit erven. Die gaat naar zijn broer Cor, die gaat trouwen met Tiny. Hij blijft er ook wonen. Harmen wil vooruit in het leven. Het liefst naar Canada. Emigreren, jawel, daar gaan we weer.
Natuurlijk moet Katrientje met hem mee. Al kan ze haar thuis eigenlijk niet missen. Dat spreekt toch voor zich. Wat doet een mening van een vrouw er toe. Zelfs het aanbod van vader De Wit, om zijn boerderij over te nemen, wordt door Harmen in de wind geslagen. Logisch toch?
Ze heeft er nog een logeerpartij bij haar broer in de Noordoostpolder voor nodig, om er achter te komen. Daar waar haar schoonzus Adrie in een koor zit en de knappe dirigent Katrientje het hof probeert te maken. Want ze is een verademing te midden van al die kakelende kippen, die niet eens wijs kunnen houden. Dirigent Van Bree moet haar er op wijzen, dat ze Harmen moet volgen. Waar ook ter wereld.
Bruiloften worden in een boerenschuur gehouden en kermis is er de grootste vorm van vermaak. Kinderen uit het dorp gaan met een HBS diploma op zak gewoon bij hun ouders op de boerderij werken. Als je getrouwd bent, moeten er kinderen zijn. Kinderloos zoals Adrie is een groot verdriet. Maar vier kinderen krijgen in vier jaar tijd, zoals Katrientjes zus, is ook niet zoals het zou moeten. In een dorp koop je geen bruidsjurk, die laat je je schoonzusje in elkaar zetten. En datzelfde meisje steelt de show op het bal in een sprei, waar ze met een paar steekjes een prachtige rok van weet te maken.
Het is allemaal heel rolbevestigend. O, er werd met elkaar getrouwd, dat klopt. En een meisje had verder niet veel meer te wensen als ze eenmaal een verloofde had. Maar een beetje meer aandacht voor haarzelf had Cok Grashoff haar toch wel kunnen meegeven. Illustrator Borrebach had Marilyn Monroe voor ogen, zo lijkt het wel. Het maakt Katrientje alleen maar nog ongeloofwaardiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten