Helen Taselaar ziet het allemaal veel romantischer, in haar Vliegreis naar het geluk.
Miranda van
Eijsden, stiefdochter van een horecamagnaat, gaat alleen in Blanes kamperen. Ze leert er Roy kennen, die de zoon blijkt van een hotelmagnaat. En de beide vaders zijn compagnons, maar dat weten ze in eerste instantie nog niet. Miranda wil zich namelijk niet voordoen als de rijke stiefdochter van en verzint allerlei smoesjes om maar geen argwaan te wekken.Maar eenmaal in Nederland terug komt Roy er achter. En, volgens beproefd Taselaar recept, slaat de liefde dan om in haat. Roy wil niets meer met Miranda te maken hebben, om de leugens die ze heeft verteld. Gelukkig heeft hij nog een zus. Tracy Lenting wordt de vriendin van Miranda. Alweer zo'n beproefd recept.
Vader Lenting is moderner dan vader van Eijsden. Zijn dochter mag wel werken voor haar geld. En als Miranda besluit, dat ook te gaan doen, gaat vader Van Eijsden door de knieën, waar hij eerst streng en onverbiddelijk was. Miranda mag de sportauto, die ze van hem kreeg, inruilen voor een 2CV. De dure kleren, die ze van haar moeder kreeg, naar het Leger des Heuls brengen.
De hond, die ze in het bos vindt, blijkt een Rottweiler en pa Van Eijsden is er helemaal weg van. Ouders die inzien dat ze fouten maken. Het kan, in boekenland.
Miranda mag met Tracy opnieuw naar Blanes. Op zelfverdiende kosten, ditmaal. Daar leert Tracy Bas kennen. Een student aan de TU Delft. Alweer zo'n zeldzaam exemplaar dat in het beroemde Spaanse dorp niet meteen aan ketsen denkt, maar het serieus meent. Ze gaan met zijn vieren naar Lloret de Mar en zelfs daar zijn geen lastige Spanjaarden te vinden. Wel wordt er verloofd. Miranda met Roy en op de valreep ook nog Tracy en Bas. En natuurlijk willen ze nog eens terug naar de Costa.
Het enige Spaanse aan het verhaal is de cider, de paëlla en de markt. Er zijn goede disco's en gezellige campings. Wat er werkelijk gebeurde daar schreef Helen Taselaar niet over. Alles is goed, komt goed en blijft goed. Herry Behrens maakte er opnieuw de sprekende tekeningen bij.
2 opmerkingen:
In dit boek is ook een geweldige aardappelschilpassage. Op bladzijde 24 wordt Miranda om een uur of elf wakker, en zit Roy voor zijn tent aardappels te schillen. Ze gaat douchen en kleedt zich aan om daarna koffie te gaan drinken bij Roy, en onderwijl laat Roy nog een aardappel in het teiltje plonzen. Hij is maar alleen, maar schilt zo te lezen voor de gehele camping de aardappels. Hoe serieus moeten we dit nog nemen. Ik vraag me dan wel af waar Helen was met haar gedachten toen ze dit schreef, niet helemaal in de werkelijke wereld vrees ik.
Er zitten inderdaad vaker van die fouten in, die alleen een veelschrijfster maakt. Gauw opschrijven en niet meer teruglezen wat je er nu eigenlijk hebt neergezet. Ze hebben er bij de uitgever kennelijk ook niet op gelet.
Ik vind het ook hier weer zo heel toevallig dat ze elkaar na hun vakantie op een andere manier toch weer tegenkomen. Hier is Roy ineens de zoon van een zakenpartner van Miranda's vader. Zo toevallig is het leven niet.
Een reactie posten