Vijftien is Inger van Oven, als ze bij de directrice van de kostschool wordt geroepen. Ze vraagt zich af, wat ze nu weer heeft misdaan. Maar ditmaal heeft de directrice ander nieuws voor haar. Ze zal in huis komen bij haar voogd. Niet haar toeziend voogd, de notaris, maar haar werkelijke voogd. Een meneer Van Dongen.
Han van Dongen is leraar Nederlands op de HBS en in de veronderstelling dat hij een meisje van vijf in huis zal gaan krijgen. Samen met zijn dienstbode heeft hij het kamertje in orde gemaakt. De verwarring is groot, als Inger tien jaar ouder blijkt. De voogd heeft nooit moeite genomen de adoptiepapieren eens goed door te lezen en is enkel van een meegezonden foto uit gegaan. Eentje die niet recent bleek.
Er wordt een chaperonne gezocht voor Inger, in de vorm van de al inwonende mevrouw Uijl. En Inger sluit een warme vriendschap met de dienstbode. Ook met haar voogd kan ze het goed vinden. Han van Dongen is helemaal geen strenge voogd, eerder een kwajongen.
Inger gaat naar de HBS, waar ze het meteen goed kan vinden met haar klasgenoten. Aan de kostschool waar ze toch lang heeft gewoond en ze ongetwijfeld vriendschappen heeft opgebouwd, denkt ze niet meer terug. Die komt helemaal niet meer ter sprake. Ze krijgen al snel een nieuwe lerares Nederlands. Alice Feenstra is tegen de dertig en al doctor. Het blijkt een oude bekende van meneer Van Dongen.
Voogd en lerares verloven zich al snel. En de sfeer verandert, in huis. Het wordt er killer, minder gezellig. Inger weet niet goed waarom. Door toeval ontdekt ze, dat haar vader haar helemaal niet zo goed verzorgd heeft achtergelaten, als ze altijd dacht. Ze vangt een gesprek op, tussen Han en Alice. En dan wil Alice ook Inger nog terug naar kostschool sturen, wanneer ze eenmaal gaan trouwen.
Zo ver komt het niet. Er komt steeds vaker ruzie en uiteindelijk verbreekt Alice de verloving. Ze gaat van school, verlooft zich al snel met een ander. Tegen Han vertelt ze, dat ze met hem veel gelukkiger was, maar dan had Inger er niet moeten zijn. Inger wordt intussen ouder. Na de HBS gaat ze nog een jaar naar Zwitserland. Han van Dongen schrijft een proefschrift. En vraagt haar uiteindelijk ten huwelijk.
Nog een paar pagina's zijn ze een getrouwd stel. Han blijft leraar Nederlands en Inger heeft nu alle tijd om sprookjes op papier te zetten en liefdadigheidswerk te doen. Maar niet voor lang. Want er kondigt zich een kindje aan. Einde.
Snel bedacht, snel geschreven, snel gelezen en zo terug in de kast gezet. Goed voor de verzameling, maar geen verhaal dat lang blijft hangen. Je hebt steeds het idee, dat je het al eerder ergens zo hebt gelezen. Het lijkt op Cupido speelt kiekeboe. Alleen is dit verhaal veel oppervlakkiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten