Mieke waagt zich op glad ijs

Het 11e 'MIEKE'-boek, voor meisjes tot plm. 16 jaar, heeft een dubbelzinnige titel. Want het wordt letterlijk winter en Mieke gaat schaatsen. Maar ook figuurlijk, want met het schaatsen leert ze Hans van Wijk kennen, een echte flierefluiter, waardoor Mieke op het verkeerde pad terecht dreigt te komen. Ze begeeft zich 'op glad ijs'. Dreigt zich er op te begeven. Want het gebeurt wel, maar natuurlijk niet voor lang. Mieke mag dan wel een slecht kerstrapport mee naar huis nemen, maar daar blijft het ook bij. Dan ziet ze al meteen in, dat ze werken moet, wil ze niet blijven zitten.

Dat schaatsen is overigens maar een heel klein gedeelte van het verhaal. Er gebeurt ook nu weer van alles, maar nergens wordt echt diep op in gegaan. Precies zoals in andere delen. Ja, er wordt geroeid op de Linge, er zijn wat schoolavontuurtjes. Er is dansles, er is een lerares Grieks, die verliefd wordt op de leraar geschiedenis en een nieuwe leraar wiskunde, die geen orde kan houden. En er is dus ijspret. Er is zelfs een ongeluk van vader, moeder en Mieke, met de auto. Moeder De Rooy is behoorlijk ernstig gewond en Mieke toont zich flink en groot, wanneer ze juffie vraagt om de honneurs waar te nemen, zo lang moeder in het ziekenhuis ligt.

Er gebeurt dus heel wat, maar alles wordt in niet meer dan één hoofdstuk beschreven en ook direct weer opgelost. Alsof Mieke wel problemen mag hebben, maar niet al te erg. Het moet wel te overzien zijn, allemaal, voor de lezeressen. Iets mag niet te lang duren, of niet al te veel tijd in beslag nemen. En uiteraard komt ook alles direct weer goed. Er is meteen berouw en prompt ook vergeving. 

Ook hier eindigt het verhaal met een een naschrift, dat al een beetje verraadt, waar het volgende deel over zal gaan. Mieke zal zich nu niet meer zo gauw laten afleiden, zo staat er te lezen, want ze wordt in april al vijftien. En dan kun je op school tenslotte niet meer zoveel gekke streken uithalen. In mijn herinnering was vijftien nou juist de leeftijd waarop je dat soort dingen deed. Maar ja. Het verschil tussen Marieke en Mieke is wel meer dan twee letters. Op zijn minst een jaar of dertig, veertig, in de tijd. Het naschrift heeft het nu al over het rustig volwassen laten worden van Mieke. En dan is ze dus nog geen vijftien.

Typisch is ook, dat er boven de lijst van Mieke-boeken, op de keerzijde van de titelpagina geschreven staat, dat het geschikt is Voor meisjes tot plm. 18 jaar. Dat is dus twee jaar meer. Eigenlijk vind ik 16 jaar al wel wat optimistisch. Zeker, wanneer je met je vijftiende geacht wordt volwassen te zijn. We gaan op het omslag ook nog terug naar deel tien, waarin Mieke zich opgeworpen heeft als dierenbeschermster.Het omslag bevat van dat tiende deel en samenvatting, dus helemaal een verrassing wordt dat deel niet, mocht je het nog niet eerder gelezen hebben.

Maar slim was het natuurlijk wel van de uitgever, om behalve een naschrift over wat volgt ook nog een terugblik naar een vorig deel te beschrijven. Op die manier werden de meisjes tot plm 16 of 18 jaar aangezet, de hele serie bij elkaar te sparen. Of ze in elk geval bij de bibliotheek dan wel leeszaal te gaan lenen.