Emigrante tegen wil en dank

Het was de bedoeling dat Ilja van de Regt, samen met haar ouders, broers en zusje zou emigreren naar Australië. Maar op de dag van vertrek, ze zitten dan met de familie al in een hotel en het huis is al verlaten, zegt ze dat ze nog een boek van een vriendin thuis heeft liggen, dat ze beslist nog even moet gaan halen. Haar ouders geloven haar, ze mag terug naar huis om het op te halen.

En vervolgens gaat Ilja niet meer terug naar het hotel. Want ze wil helemaal niet emigreren. Om Max van Steenvoort, haar vriend, met wie ze dan nog wel niet verloofd is, maar al wel toekomstplannen heeft. Max heeft immers een goede baan op kantoor, hij is al toegetreden tot de directie, zelfs. En Max wilde, om zijn moeder, niet mee naar Australië. Dus wil Ilja ook niet meer. Dat ze in Nederland achterblijft, daarvan heeft ze niemand op de hoogte gesteld. Ze is nog minderjarig en ziet geen andere uitweg, dan naar tante Suus te gaan. De ongetrouwde zus van haar vader, die op kamers woont in Amsterdam.

Ze krijgt een lift van een zakenman, die haar zijn visitekaartje geeft, voor als ze nog op zoek is naar een baan. Hij brengt haar tot Hilversum. Daar ontmoet ze sergeant Jan Bos, met wie ze direct vriendschap sluit. Zo komt ze uiteindelijk in Amsterdam, waar tante Suus haar met open armen ontvangt. Zonder verwijten. Er wordt een telegram naar de familie De Regt gestuurd, en Ilja kan en mag zo lang bij haar tante blijven wonen, die nu haar voogd wordt. Ilja is nog niet minderjarig.

Ze wordt privé secretaresse van de directeur van Ambomij, de man die haar een dag eerder nog een lift gaf. En haar liefde voor Max bekoelt gedurende het verhaal, als blijkt dat Max zijn hele leven bij elkaar heeft verzonnen, er een vriendin op nahoudt en zijn moeder Ilja verbiedt om nog langer bij hen thuis te komen. Tante Suus sluit vriendschap met Dick, een man uit de korfbalwereld, die ze via haar nicht leert kennen.

Ilja verbreekt zonder veel woorden de vriendschap met Max. Van haar ouders krijgt ze zo af en toe een brief. Ze schrijft zich in voor een spoedcursus tot onderwijzeres, maar ze zakt voor haar examen. Er zijn vriendschappen met vriendinnen. De vriendschap met Jan, die verloofd is met Lies, blijft ook bestaan. Jan gaat ook naar Australië, maar Lies wil niet met hem mee, omdat ze haar ouders niet kan achterlaten. Zo af en toe komt er een brief van haar ouders uit het verre land, die zich langzaam aan aanpassen. Vooral haar moeder heeft het moeilijk.  Maar dat komt nog wel het meeste omdat ze haar, Ilja zo mist. Dat zegt ze niet, maar Ilja leest het tussen de regels door.

Het eindigt met een verbroken verloving tussen Lies en Jan, die dan al in Australië zit. Met een getrouwde tante Suus. En op de vriendschappelijke correspondentie met Jan volgt een huwelijksaanzoek. Kom hierheen om voor mij te zorgen en trouw met me, zo schrijft hij haar ten slotte. En dat doet Ilja.  Ze laat er de kamers in Amsterdam, die ze na het vertrek van tante Suus voor zichzelf heeft, voor achter. Ze zegt haar kantoorbaan op en dat examen voor onderwijzeres doet ze ook niet meer.

Ze gaat niet met de boot, maar met een emigrantenvliegtuig. Op Schiphol is het een vrolijk afscheid, van haar vrienden, vriendinnen en tante Suus. Zelfs Lies is gekomen. De ex verloofde van Jan, met wie Ilja nu toch gaat trouwen. Want Lies is ook een vriendin geworden.  Ze wees haar er zelfs op, dat Jan wat in haar zag. En natuurlijk wordt zo iemand dan je vriendin. In plaats van dat Lies Ilja ervan beschuldigde haar verloofde te hebben ingepalmd. Niks van dat alles.

Uiteindelijk gaan we gewoon toch naar Australië, om voor een man te gaan zorgen. Daar hoeven we dan niet eens zo lang meer over na te denken. De omslagen van Hans Borrebach maken de droomwereld helemaal compleet. Einde, staat er na de laatste alinea met hoofdletters. Alsof we dat nog niet begrepen hadden.