Echt HEMA boekje : 75 jaar HEMA 1926-2001

Het is 10x10 centimeter en, volgens het woord vooraf, geen chronologisch verhaal, maar een bladerboekje, met daarin de ontwikkeling van het Hollandse warenhuis, dat zich kenmerkt door eenvoud, frisheid en een fantastische prijs-kwaliteit verhouding. Dat vond ik vijftien jaar geleden ook. Maar dat is verleden tijd. Niet alleen voor mij. De HEMA was inderdaad eenvoudig, fris, goed en toch niet duur. Toen. Nu niet meer. Ik haal er mijn handdoeken en ondergoed nog. En daar blijft het bij. Daarvoor heb ik namelijk nog steeds geen alternatief gevonden, voor al het andere wel.

Echt HEMA, was toen de slogan. En misschien nog wel. Dit boekje is ook zo echt HEMA. Ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan verscheen er geen vuistdikke pil uit bij een gerenommeerde uitgeverij. Geen verantwoorde uitgave van minstens veertig euro bij de boekhandel, samengesteld door een vooraanstaande redactie van geschiedkundigen en journalisten. Nee. Dit boekje lag tussen de herdrukken van Jip en Janneke en de pluchen knuffelbeestjes. Een bladerboekje, inderdaad, in zakformaat.

Met foto's van gebouwen, van brochures, verhalen uit vervlogen tijden. De succesnummers als de rookworst en de tompouce. Iets over het HEMA breiboek en over de oudste vaste klant. Een kort colofon. Geen inhoudsopgave en geen index. Wel een waardebon, achterin. 7,50 ofwel € 3,40 - 2001, de euro was er nog niet officieel - korting bij besteding ineens van een totaalbedrag van minimaal 50 (€ 22,69).

Die bon heb ik niet meer opgebruikt. Omdat het zonde is om in een boek te knippen. En omdat ik toen ook al nooit voor voor vijftig gulden spullen kocht bij de HEMA. Dat bedrag haalde ik nooit, zo duur was het er immers niet. Wattenschijfjes. Dag- en nachtcrème. Een foto album. Weer een paar van die fijne, dikke schriften, met een stevige, linnen kaft, die het zo goed als dagboek deden. Inktpatronen. Een nieuwe vulpen.  Make up en make up remover. Een appelbol met een kop cappuccino in de lunchroom. Ik kocht het er allemaal. Voor die fantastische prijs-kwaliteit verhouding, inderdaad.

Totdat de wattenschijfjes steeds duurder werden en tegelijkertijd begonnen te pluizen. De foto albums van die rare omslagen kregen, met veel rose en appeltjesgroen. Vlindertjes er op. Leuk voor een meisje van acht, niet voor een van ruim dertig plus. De dagboekschriften steeds dunner papier kregen en steeds strakker werden ingebonden, waardoor je ze niet eens meer fatsoenlijk open kon slaan. De lunchroom vooral een grote bende werd, van niet opgeruimde vuile vaat en aanbiedingen op een krijtbord die altijd uitverkocht waren. De make up en de crème bij de drogist toch beter werd en niet eens zo veel duurder meer bleek. En was het niet het tarief van de HEMA toiletten, dat bij de invoering van de euro het landelijke nieuws haalde? In een keer van f 0,25 naar € 0.50 was het toch?

Zo werd het echt HEMA boekje ook het bewijs, dat iets voorbij gaat.  Al was dat vast niet de bedoeling van het warenhuis, toen het verscheen. En dat is toch jammer. Ik mis de HEMA van toen.