Het verhaal van Map van Buren begint met het in ontvangst nemen van haar diploma van de huishoudschool. Verder leren is er niet bij: er zijn nog vier jongere kinderen thuis, waaronder een pasgeboren tweeling. Map vindt het volkomen normaal dat ze nu eerst moeder een poosje gaat helpen. Pas als haar zusje van school af komt, zal ze een baan gaan zoeken. Dan neemt dat zusje de functie van hulp van moeder over. Geen discussie.
Map handwerkt keurig en kan prima met de naaimachine overweg. Ze belandt in een klein confectie atelier, waar ze echt mag werken met een elektrische machine. Op school hadden ze er daar maar een paar van. Nu wordt het menens. Map werd hard en goed. Op het loonzakje komt al snel een hoger bedrag te staan. Opslag. Wat zal moeder blij wezen.
Ze leert jongens kennen, wordt voor het eerst verliefd. Ze sluit vriendschap met de meisjes op het atelier, terwijl haar schoolvriendinnen als vanzelf naar de achtergrond verdwijnen. Ze leert tijdens het schaatsen André kennen, werkzaam op kantoor en in militaire dienst. Maar André is haar te serieus, dus beëindigt ze de verkering om vervolgens met Paul mee te gaan, die het allemaal niet zo ernstig meent.
Ze spijbelt van haar werk, met een stel collegaatjes en krijgt op haar donder. Als er geen grote personeelsschaarste was, zouden ze ontslagen zijn. laat de directeur hen weten. Ondanks dat besluiten Map en haar vriendin en collega Joep toch een baan in een ander aterlier te zoeken. Eentje waar ze promotie zouden kunnen maken. En waar ze meer kunnen verdienen. Die baan is snel gevonden.
Maar zal geen jaren meer duren. Map maakt het weer in orde met André. Daarmee eindigt het boek. Ze heeft het leven leren kennen door het leed van anderen. Ze weet wat ze wel moet doen en wat ze beter kan laten. Nog even sparen voor de uitzet, dan kan er getrouwd worden. Als André uit militaire dienst is. Tegen die tijd zal Map rond de twintig zijn en dat is een mooie leeftijd om te trouwen.
Dat laatste staat niet meer in het boek, over die uitzet en het aanstaande huwelijk. Maar dat is wel de bedoeling geweest van elk gewoon meisje uit de jaren zestig. Na school bij moeder in de leer voor het huishouden. Een paar jaar goed je best doen in een baan. Dan sparen, dan trouwen en dan moeder. Zo was het goed. Daar konden niet genoeg boeken over geschreven worden.
Met illustraties van Hans Borrebach. Later herdrukt in de Witte Raven reeks, met illustraties van Herry Behrens. Dan zijn we in de jaren zeventig beland en doet Map eigenlijk te modern aan voor het verhaal. Toen hadden vrouwen toch al wel wat meer in te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten