Het nieuwtje van De Wildhof

Ergens in 1991 ontdekte ik De Wildhof. Een serie van Helen Taselaar. Nu eens niet over paarden, maar over een labradorkennel. Bij De Slegte kocht ik als eerste deel 5. De andere delen volgden snel. Zowel nieuw als tweedehands goed te betalen. En ik raakte er net zo verslingerd aan, als aan Goud Elsje. Ik bleef ze lezen. Keer op keer.

In het gezin van vader en moeder De Wild zijn zes kinderen. Een zoon, vijf dochters. De beide oudsten werken bij pa op de kennel, de vier jongsten zitten nog op school. Zo begint het eerste deel: Het nieuwtje van De Wildhof. Er is een hoofdrol voor Elke, de oudste dochter. Ze is negentien, blond, aardig en nog vrijgezel. Schoonheidsspecialiste worden leek haar wel wat, maar de honden van haar vader trokken meer.

Een vriendin heeft ze niet, wel gaat ze als vriendinnen om met haar twee jaar jongere zus Josta, met wie ze ook een kamer deelt. Ook van een vriend wil ze nog niets weten. Dan komt Dave in het vizier. De zoon van de buurman, die een tijdje in het buitenland heeft gezeten. Een echt stuk, zo oordelen drie zussen De Wild. Josta voelt er zich te oud voor en Elke ziet hem helemaal niet zo zitten. Maar andersom wel.

Dave blijkt een vriendin te hebben, Belinda, die hij liever kwijt dan rijk is. Zij is alleen gericht op uiterlijk schoon. Verwaand, arrogant, bezitterig. Dergelijke typen laat Helen vaker opdraven in haar verhaal. Ze dienen altijd om de hoofdpersoon in te laten zien dat de man, die verliefd op ze is, toch de ware blijkt. Zo ook hier. Ruzie tussen Belinda en Dave blijkt zo gemaakt. En na enige misverstanden kan de wederzijdse liefde zegenvieren. Elke en Dave, tot ongenoegen van de drie zussen.

Aan het einde van het boek wordt er zelfs getrouwd. De bruiloft zelf komt niet meer ter sprake.
Het is gewoon een leuk verhaal, dat gemakkelijk weg leest. Bijzondere of te toevallige dingen komen in De Wildhof niet voor. En dat maakt het heel geloofwaardig.

Waarom Josta Dave niet zo ziet zitten, blijkt aan het einde van het eerste deel. Er zit een jonge leraar Engels in de weg. Stof voor een tweede deel, dus. Wordt vervolgd. Ze zijn nog een keer herdrukt, met nieuwe illustraties. Maar mijn voorkeur gaat toch, als vanzelf uit, naar de realistische plaatjes van Herry Behrens.

De reis om de wereld in tachtig schotels

Oké. Men brengt zijn vakantie in het buitenland door om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur? Dat is ook ontsnappen aan de dagelijkse culinaire gewoonte. Gelukkig hebben we daar een Maraboe Flash voor uitgegeven. Dit verrukkelijke boekje laat de gerechten uit alle werelddelen zo van de pagina's springen. Bij wijze van spreken.

Aldus de achterflaptekst. Toch maar eens gaan lezen, deze 300 recepten van de bekende (?) kok R.J. Courtine en schrijver annex vertaler Hugh Jans. De eigenlijke titel luidt: Maak in uw eigen keuken... de reis om de wereld in 80 schotels én 200 verrukkelijke recepten. Maar dat is te lang om op een 10 centimeter breed en hoog boekje te zetten, als er ook nog een fotootje bij moet.

Eens kijken. We kunnen onze vrienden onthalen op z'n Chinees, Russisch, Scandinavisch of Arabisch. Er worden niet alleen recepten gegeven, nee, er staat ook iets in over de cultuur en gebruiken van elke streek.

Er staan wetenswaardigheden in: waarom bestaat er geen Chester kaas, wat zijn de geheimen van paprika of van Turkse koffie, maar ook de wetten van de joodse keuken. Ten slotte nog een alfabetisch overzicht van alle recepten. Van Aal (gestoofde) tot Zwetschen Knödel. Consequent bibliotheektechnisch, om aal (gestoofde) bij de A weg te zetten en niet bij de G van Gestoofde Aal. Het gaat om de aal, niet om het stoven er van.

Het boekje biedt opschrijfruimte voor goede adressen en recepten om te houden. En ten slotte, ook niet onbelangrijk: een overzicht van reeds eerder verschenen Maraboekjes. Per onderwerp. Ze zijn er over levenskunst, gezondheid, huisinrichting, wetenschap, familieleven, keuken, hobby en luchtvaart. Wordt dus vervolgd. Want ik bezit er al vele. Magnifique.



'De reis om de wereld in tachtig schotels' verscheen oorspronkelijk bij uitgeverij Gérard & Co, te Verviers, onder de titel: Le tour du monde en 80 plats'.

Goud-Elsje

Een blog over het eerste deel van mijn favoriete reeks. Goud-Elsje, van Max de Lange-Praamsma. Protestants christelijke lectuur voor jonge meisjes, ook prachtig voor katholieke exemplaren zoals ik.

We maken kennis met de vijftienjarige Els Berkhout. Goud-Elsje, wordt ze door haar buurjongen 'en grote vriend' Taco Schaafsma genoemd. Vanwege haar 'lange, goudblonde vlechten, die elk in een mooie krul eindigden'. Taco, die, net als zijn vader, voor arts studeert is al van kindsaf aan Elsje's grote vriend. En de dingen, die ze niet met haar ouders bepraten kan - wat niet zo vaak voorkomt - kan ze altijd 'zo fijn' met hem bespreken.

Ze is de oudste in een gezin van vier. Vader Berkhout is kweker van groente en fruit. Het zijn de jaren dertig: ze hebben het niet breed. Elsje moet er na drie jaar HBS mee ophouden, omdat studeren te veel geld kost. Want broer Joop, dertien, gymnasium, zusje Nel 'die niet van leren houdt' en nakomertje Rietje van vijf, zijn er ook nog. Moeder Berkhout neemt een dame met dochtertje in pension. Dat dochtertje, Lotty, wordt een vriendin van Els. Maar ze heeft ook Paula, het 'Indootje' nog, dat Poeleke genoemd wordt.

Het is vooral een verhaal waar de mensen voor de komende delen in geïntroduceerd wordt. Het gezin Berkhout en het zoveel rijkere gezin Schaafsma. De armoe en de hartelijkheid. Het geloof in God. Alles wat gebeurt tussen zomer en kerst. Geen bijzondere dingen, wel heel mooi opgeschreven.

Goud-Elsje was niet het eerste deel uit de serie wat ik kocht. Zoals dat vaker gaat, als je series spaart. Je begint ergens in het midden en uiteindelijk heb je de tien delen allemaal te pakken. Dit deel schafte ik aan in 1992. En ik schat, dat ik het sindsdien zeker honderd keer heb gelezen. Het is meer dan zestig jaar oud en het blijft mooi. Net als de negen delen, die er nog op volgen.

Pam krijgt een vader én een man

Het zijn twee deeltjes uit de Witte Raven reeks van West-Friesland. Pam krijgt een man volgt direct op Pam krijgt een vader. Schrijfster Nel van der Zee heeft wel heel veel last gehad van toeval.

In het eerste deel woont Pam van Haaften nog samen met haar tweelingbroer Niek en hun moeder, die bezig is een akte MO Nederlands te halen. Moeder Suze wordt ziek en moet kuren in Zwitserland. Pam en Niek belanden in een pension, waar een aardige heer De Winter tevens gast is. Hij wordt niet alleen rector van hun school maar bovenal verliefd op hun moeder. Er wordt halsoverkop getrouwd. 'Wat lijkt ze nog jong', mijmert Pam op de trouwdag.

Moeder is jong genoeg om nog een kindje te krijgen van de rector, zo blijkt. Aan het einde van het verhaal hebben Niek en Pam zo maar een halfzusje, Annelie. Al moet moeder toch wel omstreeks de veertig zijn, met een tweeling van zeventien.

Hoe oud pappa de rector precies is, wordt niet duidelijk. Wel dat hij een zoon heeft van vierentwintig. Ruud. En Ruud is al in het eerste deel gecharmeerd van zijn halfzusje. Maar hij mag het van zijn vader nog niet laten blijken. Daarom schreef Nel deel twee. Daarin wordt getrouwd. En Pam is de rebelse echtgenote, die door haar vader tot de orde moet worden geroepen. Dat lukt, want Pam is o zo blij met haar nieuwe vader. Niek heeft er meer moeite mee gehad. Maar dat was in deel 1. Gaandeweg deel 2 verlooft hij zich ook, met Rosalie.

Hans Borrebach verzorgde als gewoonlijk de omslagen. In het verhaal lijken vader en zoon De Winter op elkaar. Op beeld lijken ze zelfs bijna even oud. Daar had de uitgever toch best wel wat kritischer naar kunnen kijken. Naar het verhaal eigenlijk ook.

Moeder trouwt met pensiongenoot en rector, die minstens tien jaar ouder is. Ze bezorgt Pam niet alleen een halfzusje, maar ook nog een echtgenoot. Dat betekent: je moeder is ook je schoonmoeder. Je vader is tevens je schoonvader. Je stiefbroer wordt je man. De stiefbroer van je man, is ook je broer. De verloofde van je broer is daarnaast de verloofde van je stiefbroer. En tenslotte is je halfzusje tevens je schoonzus. Lees deze laatste alinea nog maar eens een keer over, als je dit niet in een keer begrijpt. Of koop via Marktplaats beide deeltjes en verbaas je, net als ik.