In he
t gezin van vader en moeder De Wild zijn zes kinderen. Een zoon, vijf dochters. De beide oudsten werken bij pa op de kennel, de vier jongsten zitten nog op school. Zo begint het eerste deel: Het nieuwtje van De Wildhof. Er is een hoofdrol voor Elke, de oudste dochter. Ze is negentien, blond, aardig en nog vrijgezel. Schoonheidsspecialiste worden leek haar wel wat, maar de honden van haar vader trokken meer.Een vriendin heeft ze niet, wel gaat ze als vriendinnen om met haar twee jaar jongere zus Josta, met wie ze ook een kamer deelt. Ook van een vriend wil ze nog niets weten. Dan komt Dave in het vizier. De zoon van de buurman, die een tijdje in het buitenland heeft gezeten. Een echt stuk, zo oordelen drie zussen De Wild. Josta voelt er zich te oud voor en Elke ziet hem helemaal niet zo zitten. Maar andersom wel.
Dave blijkt een vriendin te hebben, Belinda, die hij liever kwijt dan rijk is. Zij is alleen gericht op uiterlijk schoon. Verwaand, arrogant, bezitterig. Dergelijke typen laat Helen vaker opdraven in haar verhaal. Ze dienen altijd om de hoofdpersoon in te laten zien dat de man, die verliefd op ze is, toch de ware blijkt. Zo ook hier. Ruzie tussen Belinda en Dave blijkt zo gemaakt. En na enige misverstanden kan de wederzijdse liefde zegenvieren. Elke en Dave, tot ongenoegen van de drie zussen.
Aan het einde van het boek wordt er zelfs getrouwd. De bruiloft zelf komt niet meer ter sprake.
Het is gewoon een leuk verhaal, dat gemakkelijk weg leest. Bijzondere of te toevallige dingen komen in De Wildhof niet voor. En dat maakt het heel geloofwaardig.
Waarom Josta Dave niet zo ziet zitten, blijkt aan het einde van het eerste deel. Er zit een jonge leraar Engels in de weg. Stof voor een tweede deel, dus. Wordt vervolgd. Ze zijn nog een keer herdrukt, met nieuwe illustraties. Maar mijn voorkeur gaat toch, als vanzelf uit, naar de realistische plaatjes van Herry Behrens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten