Rommel-, kofferbak- of vrije markten zijn nog steeds de meest ideale plaatsen om oude boeken te kopen. Omdat je daar de meeste kans hebt op iemand, die niet weet wat hij verkoopt en dus de waarde niet in kan schatten. Of de waarde wel weet maar er gewoon van af wil, en daarom niet al te veel vraagt. Op een veilingsite worden meestal dingen aangeboden door mensen die veel te goed weten wat ze bezitten. En daarom veel te veel vragen.
De Vivo Huishoudpockets voor de vrouw dus. Zes deeltjes standaardwerk. Onderwerpen die in elk handboek uit die tijd wel voorkwamen. Die van in en om huis en lijf. In dit geval met de titels Bloemen en planten in huis en tuin. Wetten der etiquette. Apart en lekker. Praktisch wonen. Slank en charmant. Handig huishouden.
Vivo, dat is de afkorting van het Centraal bureau van de Vrijwillige Inkoop- en Verkooporganisatie te Amsterdam. Het was ook een kruideniersketen, die, na een paar fusies uiteindelijk tot de Super supermarkten zou leiden. Er is een kort artikeltje op de Nederlandse wikipedia pagina aan gewijd. Ze bleken met regelmaat speciale spaaracties te hebben.Waarschijnlijk zijn deze zes boekjes ook zo met zegels bij elkaar te sprokkelen geweest. Anno 1966.
Wederom leuk in de kast. Voor de foto's en de nostalgie. En de wat is alles toch veranderd in die vijfenveertig jaar ervaring. Huishoudpockets zijn al lang niet meer nodig, omdat er geen huisvrouwen meer bestaan. En als ze al bestaan, dan zoeken ze wel op, wat ze willen weten over planten, de tuin, zichzelf, de schoonmaak of goede manieren. Dat was toen wel anders. Elke vrouw leek behoefte te hebben aan naslagwerken. Of ze ze nu bij elkaar spaarde of gewoon zelf kocht. Ze werden bij bosjes tegelijk gepubliceerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten