Annemieke-omnibus

Annemieke en de club van Jan-pak-an was een van de eerste meisjesboeken die ik las. Ik kreeg het als tweede hands exemplaar van mijn buurvrouw. Zij had het ergens als afgeschreven boek op de kop getikt. Het was 1983, en het boek was op dat moment toch al dik twintig jaar oud. Niet veel later vond ik in de bibliotheek de Annemieke-omnibus, die ik prompt leende. En bleef verlengen, om 'm aldoor weer te lezen. De club van Annemieke bleek het tweede deel van een reeks van vier te zijn. Naast Annemieke van Oven, Annemieke en het stekelvarken en Annemieke zwaait af.

Zo'n tien jaar later begon ik fanatiek te sparen. Anneke Bloemen, pseudoniem van A.M.G. Geurts-Govers, bleek, aldus de vakliteratuur, schrijfster van stereotype meisjesromans. Na Annemieke zou ze een serie over Polly schrijven (vier delen), daarna over Loesje (zes delen), vervolgens over Merel (vijf delen) en Wies (vier delen). Daarna, Anneke was inmiddels al wel twintig jaar bezig, volgden nog series over Tanja en Juultje. Ik zou ze bijna allemaal bij elkaar weten te sparen en ten slotte ook allemaal weer weg gooien. Omdat de vakliteratuur gelijk had, zo ontdekte ik na het lezen van haar verhalen. Het was stereotype en het kwam allemaal op hetzelfde neer. Dat ging vervelen.

Maar ooit is Anneke begonnen met Annemieke. En die omnibus heb ik laatst toch maar weer tweedehands aangeschaft. En herlezen, na zeker twintig jaar. Wat viel alles ineens weer op zijn plek. Vader Hans, die dokter is, en moeder Mies. Ans, de hulp in huis. Haar broers Frits, Jan, Hans en het nakomertje Bobbie. Hoe Annemieke hoort, dat ze een aangenomen kind is (eerste deel), veel vriendschappen sluit (tweede deel), kennismaakt met een jonge plaatsvervanger van haar vader (derde deel) en haar gymnasium-diploma haalt, waarbij tevens een blik in de toekomst wordt gegeven (vierde deel).

De serie zou in de jaren zestig in tekst ongewijzigd blijven, maar wel met modernere tekeningen en omslag, worden herdrukt. Om in de jaren zeventig, met alweer een gemoderniseerde omslag, opnieuw worden herdrukt. Ook nu bleef de tekst ongewijzigd. Uitgeverij Fontein gaf ze ook nog in pocketvorm uit.
Het moet met recht een succes worden genoemd.

Eenmaal in 1983 was ik zo dol op de omnibus, dat ik hem wel van de bieb zou willen kopen. Mijn moeder is nog voor me gaan informeren, of dat mogelijk was. Ik was elf en durfde het toen zelf nog niet aan de bibliothecaresse te vragen. Ze antwoordde dat het boek niet meer bij te bestellen was. Omdat het niet meer werd herdrukt.

Er is een tijd geweest, dat Annemieke en alle andere kopieën die Anneke Bloemen nog zou schrijven, veelvuldig op de rommelmarkt verscheen. Maar ook dat is nu over. Zou Anneke Bloemen eigenlijk nog leven? En uitgeverij Fontein, bestaat die nog wel?

Het verhaal van Annemieke werd nooit geïllustreerd door Borrebach en ze is ook niet zo onsterfelijk geworden als Joop ter Heul of Marijke Bovenkamp van Cissy van Marxveldt. Maar dat maakt mij eigenlijk niets uit. Dit is een van mijn eerste kennismakingen met het 'meisjesboek' geweest. En alleen dat al, maakt het boek bijzonder.