Het verhaal, Schaduw uit het verleden, is er een in onvervalste Taselaar-stijl. Met de bekende ingrediënten. Men neme: een knappe man, die al vroeg in het verhaal geïntroduceerd wordt. In dit geval heet hij Jordan Steenbergen. En vervolgens neme men een vrouwelijke hoofdpersoon die de knappe man niet kan uitstaan. Zij heet Kimm van Diepenbeek. Waarom Kim niet gewoon met één M wordt geschreven, geen idee. Het staat vreemd, zo met twee. Kennelijk heeft de uitgever er overheen gelezen of het geen bezwaar gevonden.
Misschien schreef Helen Taselaar de naam bewust met twee keer M, om deze te onderscheiden van die andere Kim, uit de Rode rozen voor Kim. Een boek van Helen Taselaar, dat ik al wel gelezen en in mijn bezit heb, maar nog niet in deze blog heb beschreven. De Kimm in dit verhaal heeft voor de verandering maar eens een paar jaar in Engeland gewoond. Daar willen ze nogal eens neerstrijken of op vakantie gaan. Josta, bijvoorbeeld, en Nienke. Julia gaat er heen.
Kimm heeft een zusje dat mannequin is. Net als Peggy en Ellen. Dit zusje heet Sonja en ze heeft trouwplannen met Laurens. De man, om wie Kimm ooit naar Engeland vluchtte. Het was eerst háár verloofde, voor hij zich met de veel knappere Sonja inliet. Maar nu, na zo veel jaar durft Kimm hen wel weer onder ogen te komen. Sterker nog, wanneer ze hem ziet, vindt ze hem eigenlijk oud voor zijn leeftijd geworden. Hij wordt al kaal en krijgt rimpels, terwijl hij nog geen dertig is. En hij is ook al geen man van daden, waar je als vrouw wat aan hebt.
Nee, dan Jordan. Om het verhaal nog iets meer streekroman te laten zijn, woont hij op een statig landgoed, De Olmenhof. Hij heeft er een kwekerij, maar hard werken hoeft hij blijkbaar niet. Hij is getrouwd geweest met het derde ingrediënt uit het verhaal, een jaloerse vrouw. Als de eerste vrouw van Vincent. Nee, mooi zijn en carrière maken moet je in de ogen van Helen niet willen doen, als vrouw. Lief moet je zijn, en onderdanig. Op de eerste plaats aan je echtgenoot, die teder maar ook heel veeleisend is.
Dan moeten er nog een paar ingrediënten bij. Een huishoudster, ter vervanging van overleden ouders, of ouders die geen tijd voor hun kinderen hebben. Erwin had er een. En Edwin. Thierry. Peggy. In dit geval is het Jordan, die wees is, maar het is al zo vaak voorgekomen, dat ik het niet eens meer uitschrijf, hoe veel mannelijke hoofdpersonen in deze verhalen al geen ouders meer hebben. Er moet nog een goede familieband bij, met een paar leuke broers, of zussen. In dit geval naast een zus, die bij nader inzien toch best aardig blijkt, ook al trouwt ze met je ex, twee broers, die ook nog eens goed bevriend met Jordan zijn. Jordan is dan ook de buurman van Kimm, zoals Dave dat van Elke was.
Er wordt weer een kind ten tonele gevoerd, Jesse, waar het eerder al Ronnie was, die het hart van de hoofdpersoon steelt. Er wordt gescheiden en als is dat nog niet mooi genoeg, ook hertrouwd en moeder geworden. Daarmee eindigt het verhaal. We zijn dan pas anderhalf jaar verder. In anderhalf jaar tijd dus je zus met je ex zien trouwen, de man van je dromen zijn echtscheiding laten doorzetten, zelf trouwen en een kind krijgen.
Met Schaduw uit het verleden bewijst deze populaire auteur andermaal in dit genre een topschrijfster te zijn, aldus de uitgever op de achterflaptekst.
De auteur bewijst andermaal veel te kunnen putten uit bestaand materiaal, wat mij betreft. Het zijn Kluitman Pockets met een beetje streekroman-jus. Bij kinderboeken gaat zulke fictie er nog wel in, maar voor een echt volwassen boek had Helen toch best wat kritischer naar dit manuscript mogen kijken. Of de uitgever. Maar die zag waarschijnlijk graag een bekende naam verschijnen in haar fonds. Wie weet, zag Kluitman er wel geen brood meer in, in dit manuscript en heeft ze het daarom naar Westfriesland opgestuurd. Dat soort dingen lees je niet op een achterflaptekst. Maar het zou heel goed kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten