Het bandrecorderboek

Mijn vader had er een. Gekocht ergens in de jaren zestig en gebruikt tot diep in de jaren zeventig. Hij nam er de huwelijksmis mee op van vrienden, een verjaardag in zijn ouderlijk huis en later ook mijn allereerste geluidjes, nadat ik hem tot pappa had gebombardeerd. Je hoort me er groter worden, een zusje krijgen, die ook geluid gaat maken. En dan houdt het ineens op. Toen ging de bandercor - zoals ik m altijd noemde - stuk en kwam er een radio cassetterecorder. Dat is ergens in 1981 geweest.

Er staat een foto van bandercor in dit boek. Het is een goede keus geweest, die mijn vader destijds heeft gedaan, zo blijkt uit de beschrijving. Een Philips viersporen-stereorecorder. Inderdaad, de banden konden linksom en rechtsom draaien, en omgekeerd worden neergelegd, waarna ze nogeens linksom en rechtsom konden draaien. Ja, er zat een tweede luidspreker in het afneembaar kofferdeksel. En dat stereo meeluisteren tijdens opname met hoofdtelefoon of luidsprekers kon inderdaad ook. Maar ik ben van bouwjaar 72 en voor ik mono van stereogeluid kon onderscheiden, bestond mono al bijna niet meer.

In het bandrecorderboek komt de opvolger, de cassetterecorder, kort aan bod. Maar het is toch voornamelijk bandrecorder, in mono en stereo, tweedehands en nieuw, wat ter sprake komt. En de handleiding voor GELUID BIJ DIA EN FILM, aldus de ondertitel in hoofdletters op de titelpagina. Dia's, dat was een soort Powerpoint presentatie van foto's. Alleen kon je ze niet vanuit je toestel rechtstreeks in een computer pompen, maar moest je er bij de fotograaf kleine fotootjes van laten maken. En die in een sleufje stoppen, om ze zo door het dia apparaat - dat projector heet - heen halen. We hebben boven nog zo'n amper gebruikt ding staan. In de categorie geërfd, amper gebruikt, maar zonde om weg te gooien.

Film opnemen met geluid is lang niet mogelijk geweest. Vandaar die handleiding in dit boek er bij. Van het verschijnsel film werden in deze hobby serie meer boeken geschreven.

14,50 staat er voor in dit boek geschreven. Gevolg door 5,- en ten slotte 2,-. Het boek is dus onverkocht en een aantal malen afgeprijst geweest. Om het toch nog niet kwijt te raken. Ik kocht dit boek uiteindelijk in juni 2011 op een kofferbakmarkt. Daar heb ik er vast die twee euro niet meer voor betaald. Dit is dan ook met recht een toen boek, leuk voor de verzamelaars. Om veel van die 'o ja' dingen in te lezen. Uitkijken met magnetische velden, bijvoorbeeld. Want anders gaat het geluid vervormen. Zorg dat de recorder op een vaste ondergrond staat. Want anders trilt de opname mee. Zet de teller op nul als u de band start. Want anders heb je geen idee meer, waar je gebleven bent. Schrijf op de bijgeleverde dozen de tellerstand van een opname, zodat u dat later gemakkelijk terug kunt vinden. 

Er zit zelfs nog een bestelkaart in, van de uitgeverij. Met het kopen van dit boek heeft u een goede keuze gedaan, zo staat er op te lezen. Mocht u belangstelling hebben voor meer goede boeken, dan loont het de moeite op deze kaart uw naam en adres en het gebied waarvoor u zich interesseert in te vullen en aan ons op te sturen. Of uitgeverij Veen nog aan de Leidsegracht in Amsterdam zit? Vast niet. Misschien bestaat de uitgever wel niet eens meer.

Met bandercor liep het trouwens nog goed af. Na jaren werkloos en kapot op zolder te hebben gestaan, nam mijn vader m mee naar zijn werk. Hij had een nieuwe, nog jonge collega gekregen, die als hobby had: oude apparaten repareren. Erg kapot bleek ie niet eens te zijn. Het was een kwestie van een paar onderdelen vervangen geweest, toen deed bandercor het weer. En konden mijn ouders als vijftigplussers en mijn zus en ik als twintigers weer luisteren naar al die vergeten dingen uit de jaren zestig en zeventig. Inclusief het geluid van het slaan van de klok in de kamer, dat bij elke opname wel te horen is. Geweldig.