Max, Rie, Els en Lotty

Het zou zo maar een titel kunnen zijn van een boek uit mijn verzameling. Maar dat is het niet. Ik weet ook niet eens, of er een boek met deze titel bestaat. Max, dat staat voor schrijfster Max de Lange, Rie voor haar min of meer vaste illustrator Rie Reinderhoff. Els is Els Schaafsma - Berkhout, ofwel Goud-Elsje. De bekendste romanfiguur van Max, die Rie een gezicht gaf. En Lotty, dat is dan weer een van de vriendinnen van Els. Die vier hebben met elkaar te maken. Want, zo kwam ik pas een paar jaar geleden via een pdf van een oud Christelijk tijdschrift te weten, Lotty is Rie. Of omgekeerd. Max was niet altijd Els. Feitelijk was ze Rietje.

Dit klinkt ingewikkeld, voor wie de serie van Goud-Elsje niet kent. Het laat zich nog het makkelijkst vertalen als: Max de Lange was autobiografisch in haar verhalen, en dus ook in de succesvolle reeks over de vijftienjarige HBS-er die eindigt als doktersvrouw, moeder van vier kinderen. Zulke dingen, via via en goed zoeken kunnen achterhalen, vind ik leuk. t Is ook mijn werk. Ik ben gediplomeerd speurneus en verdien er nog altijd mijn geld mee.

Al in het eerste deel maakt Els kennis met Lotty en haar moeder. Lotty is dan veertien en ziek. Ze moet een rustkuur ondergaan in een bosrijke omgeving en heeft daarvoor het huis van de familie van Els uitgekozen. In het tweede deel zijn Els en Lotty om en nabij de achttien en woont Lotty met haar moeder in Lugano. In de delen drie tot en met zes komt Lotty nog maar sporadisch ter sprake. Om in deel zeven en acht als hoofdpersoon terug te keren. Dan is Lotty inmiddels Lot geworden, illustratrice en, tegen haar zin in, nog vrijgezel. Pas aan het einde van deel acht vindt ze haar geluk. Els is intussen schrijfster geworden, maar Lot raakt met nog een schrijfster bevriend, Renée Fabery. Of Max daar zichzelf in zag?

Ze heeft Lotty in elk geval compleet naar Rie gemodelleerd, zo las ik in dat oude tijdschrift. Want ook die was zwak als kind en moest kuren in het buitenland. Ook zij kreeg een akelige recensie te lezen, waarin ze compleet werd neergesabeld. Net als Lotty. Dat Max haar eigen familie heeft gebruikt voor de familie van Els, begreep ik van een oude mevrouw, met wie ik lang geleden eens in de trein in gesprek raakte. Ik haalde toen een Goud Elsje te voorschijn, met als doel het weer eens te gaan lezen. Zij zag het en informeerde of ik het een mooi boek vond. Wat volgde was een gesprek over wat haar 'tante Max' bleek. Van die dame hoorde ik, dat Max de Lange het nakomertje was uit een gezin, dat zo ongeveer van dezelfde samenstelling was als de familie van Els.

En dan komt er dus nog een schrijfster in de verhalen van Lotty voor. Een getrouwde dame van begin veertig met drie puberzonen. Ouder dan Lotty. Rie en Max scheelden elkaar in werkelijkheid minder in leeftijd. Max was moeder van vier zonen en een dochter, toen ze deze delen in de Goud-Elsje serie schreef. Maar toch. Iets uit haar eigen leven en dat van haar illustrator heeft ze dus toch gebruikt.
En misschien heeft de naam van Els' jongste zusje toch ook weer van haar illustrator geleend.

Waar halen schrijfsters het vandaan. Hoe komen ze tot schrijven. Hoe verzin je het. Nou, zo dus. Door iets van jezelf te vertellen, dat voor het verhaal een beetje te verdraaien zodat het beter past en er, met toestemming, van iemand die je persoonlijk kent, nog wat aan toe te voegen. Schrijven is eigenlijk heel makkelijk om te doen.