Floortje

Floortje Vermeer is negentien en sinds kort in het bezit van haar HBS diploma. Een vijf jaar durende middelbare school opleiding, waar ze dus twee jaar langer over heeft gedaan. Waarom dat is, wordt in het verhaal niet duidelijk. Wel, dat Floortje hiermee op de drempel van de volwassenheid staat. Het speelt zich wederom af in het begin van de jaren zestig en in die tijd ging je na het behalen van je middelbare school diploma nog gewoon aan het werk, om een vak te leren.

Wat ze precies wil worden, weet Floortje niet. In ieder geval iets, wat haar voldoening geeft. Niet alleen maar werken voor het geld en anders niets. Het liefst werd ze verpleegster, en dat gebeurt ook. Ze heeft dan, tijdens een vakantie bij haar tante Trix en oom Diederik in Den Haag, Hans Ferwerda al leren kennen. Een medisch student van drieëntwintig, zoon van vrienden van haar oom en tante. Hans is lang haar grote liefde, maar ook een student die het leven niet zo ernstig neemt en met andere meisjes flirt. Dat maakt, dat Floortje uiteindelijk hun relatie beëindigt.

Wanneer stap je eigenlijk die drempel over. Wat is een huwelijk waard. Wat, als er in een huwelijk geen kinderen komen. Hoe geef je je leven zin. Deze grote levensvragen houden Floortje bezig. Opmerkelijk, voor een meisje van negentien. Het verhaal draagt haar naam, maar gaat tegelijkertijd ook heel veel over de mensen om haar heen.

Het niet zo gelukkige huwelijk van Els, haar zus, en Karel. Een huwelijk dat gered wordt door de komst van een baby, Herman. Een zoon die naar zijn opa heet, gelukkig waren Karel en Els niet zo modern om zo maar een naam te kiezen, maar wilden ze wel degelijk nog vernoemen. Waarmee de schrijfster meteen een oordeel heeft over de samenleving van toen.

Mevrouw Kapitein had over meer dingen een mening. Een huwelijk zonder kinderen wordt oppervlakkig en leeg, zeker dat van een vrouw. Tante Trix mag dan heel veel om haar nichtjes Els en Floortje geven, haar geluk wordt pas compleet als ze een pleegkind te verzorgen krijgt. Dan maalt ze  niet meer om modieuze toiletjes, maar heeft ze het verlangen, dat diep in haar hart verborgen lag en waar niemand van wist, pas beantwoord.

Een student is pas wat waard, als hij niet op het geld van vader teert, maar werkt voor zijn studie. Daarom laat ze de vader van Hans overlijden, zodat de familie niet meer zo luxe leven kan en Hans de kost zelf bij elkaar moet verdienen. Dan doet hij wel wat langer over zijn studie, maar heeft hij wel ingezien dat het leven iets minder oppervlakkig in elkaar zit, dan hij aanvankelijk dacht. Pas dan kan hij weer aan een relatie met Floortje beginnen.

Want ware liefde is de boodschap om met elkaar verder te gaan. Niet met iemand, die je zo maar aardig vindt, zoals Floortje en Henk Wassink. En als je niet trouwt, moet je zorgen dat je in je werk je ziel en zaligheid kwijt kunt. Zoals Floortje's oudere collega Ria, die door bemiddeling van haar oom, directrice van een verzorgingshuis wordt.

Er zitten talloze boodschappen, levenslessen in dit boek. Daarom werd het ook uitgegeven door Callenbach. Deze protestants-christelijke uitgeverij zag dergelijke vragen graag beantwoord. Liefst met hulp van God en ook die wordt genoemd. Hans Borrebach maakte er een frivole, niet bij het verhaal passende omslag bij. Van een meisje met blond krullend haar, bruine ogen, mascara, rode lippen en gemanicuurde handen. Zoals hij dat altijd deed. Alleen met zo'n omslag leek een boek werkelijk te verkopen. Al was de inhoud dan totaal iets anders dan het omslag suggereerde.

Het leven is geen oppervlakkig beetje zwemmen in zee en zonnebaden aan het strand. Het leven is ernst. Daarvan ben je al overtuigd, zodra je van de middelbare school komt. Nu alleen nog even zien, hoe je dat het beste kunt gaan invullen.