Joop ter Heul

Tja, wat moet ik nog over de meest gelezen en overal al besproken reeks van Cissy van Marxveldt schrijven? Inmiddels bijna een eeuw oud en volgens mij worden ze nog steeds herdrukt. Het verhaal is overbekend, bij iedereen die wel eens een meisjesboek van dichtbij heeft gezien.

Het gaat over Joop, voluit Josefine ter Heul, die in het eerste deel vooral veel lol maakt met haar vriendinnen op school. Die in de drie daarop volgende delen binnen een paar jaar transformeert in een chique dame uit het milieu waartoe ze behoort. Het zijn  de jaren twintig. Meisjes van ouders met geld hoeven na school niet te werken, ze mogen wachten op de ideale man, waar ze dan mee trouwen om vervolgens het leven van hun ouders na te gaan doen. En dat doet Joop al voor ze twintig is. Vele jaren later besloot Van Marxveldt nog een vijfde deel aan de serie toe te voegen,  waarin de dochter van Joop centraal staat.

Decennia lang verzorgde Hans Borrebach de tekeningen en het omslag. Steeds aangepast naar de mode van die jaren, terwijl het verhaal niet werd herzien. Nou ja, mensch werd na de oorlog mens en evenzooveele dubbele klinkers werden verwijderd. Maar de rest van het verhaal bleef zoals het eens was. En werd door steeds nieuwe generaties vrouwen gelezen.

Er is, sinds een jaar of tien, wel iets frappant aan de hand met de fraaie boeken, die ik al zeker twintig jaar in mijn verzameling wil. En ook gedeeltelijk heb. In 1995 kostte een druk uit de jaren vijftig in een antiquariaat 25 gulden. In die tijd had je voor hetzelfde geld je haar laten knippen bij de kapper. Dat was dus ook precies wat ik toen deed. Ik was student met weinig geld. En stelde me, met mijn haar weer in model, tevreden met de Witte Raven pocket editie van Joop.

Tien jaar later begon Joop ineens op de rommelmarkt te verschijnen, waar ik haar tot dan toe nauwelijks had aangetroffen. En kon ik voor vijf euro, de prijs van een broodje kroket mezelf trakteren op zo'n net na de oorlog editie van Joop. En in 2010 vond ik op de boekenmarkt van Bredevoort een twee Joopjes samen voor de prijs van een kop koffie. Het was de uitgave die ik vijftien jaar eerder nog had gezien in de etalage van De Slegte in Den Haag.

We zijn weer vijf jaar verder. Hoe Joop het nu doet op de markt weet ik niet. Boekenmarkten stellen niet veel meer voor en sites als Marktplaats zijn niets voor mij. Ik word er ramgek van de banners, de overige reclames en de bedoelt-u-misschien-dit suggesties. Cissy van Marxveldt zelf zou het al helemaal niet begrijpen. En ik denk ook, dat er nu geen meisjesboek meer geschreven wordt, waar je in 2115 nog een blog aan kunt wagen. Leve Joop!