The Undutchables

Een halve Engelse en een halve Amerikaanse immigrant over het leven in Holland. Verscheen eerst in het Engels en werd later vertaald. Ik bezit de pocketeditie van 2000. De negentiende druk in eenentwintig jaar. Misschien wordt het nog steeds wel herdrukt. Geen illustraties van Borrebach of Behrens, niet eens echt een oud boek. Maar wel een leuke musthave. Alles wat zij schrijven is waar, aldus een recensent op de achterflap. En dat klopt.

Neem hoofdstuk 3, over het openbaar vervoer. De wachtregels, op trein, tram, metro of bus: 'vorm zodra die aankomt met de andere wachtenden een menigte en blokkeer de deuren, zodat niemand er uit kan' en 'schuifel of sta stil, zodat u iedereen die heeft weten uit te stappen, verhindert zich naar de trap of roltrap te haasten'. Wat te doen onderweg. Met je tas kraken, want dit is 'genoeg om de aandacht te trekken van iedereen binnen gehoorsafstand. Iedereen zal zijn bezigheden onderbreken om uit te vinden wat jij uit die tas gaat halen, en zal ook proberen te lezen wat er op die tas gedrukt staat.'

In hoofdstuk 8, dat kortweg 'Poen' heet, onder het kopje in tijden van rouw. Roep de hulp van een Nederlander in. Hij / zij behoedt u voor de op geldbeluste begrafenisondernemer: peperduur bloemsierwerk (we vinden het heel normaal, dat hetzelfde bosje bloemen opeens twee, drie keer zo veel kost wanneer het om een begrafenis gaat), peperdure koffie (ja heus, de Nederlander gaat op zulke momenten in discussie over de vraagprijs van de koffie en cake per persoon in vergelijking met het café in de buurt) en onzinnige extra uitgaven voor ingeblikte muziek (er zou wel eens helemaal niemand naar zitten te luisteren, op zo'n moment).

Aan het einde van hoofdstuk 17, Weet wat u eet, wordt de flessenlikker beschreven. Deze Noorse vinding is alleen in Nederland een succes geworden. Een schitterend en goedkoop cadeau om elders in het buitenland te geven. Want wat is het eigenlijk, als je het niet kent? Een ruggenkrabber? Een stukje fietspomp? Een homo erotisch pretartikel? Een roulette harkje?
Allemaal mis. Ze zouden het nooit raden. En nooit willen hebben ook, je vrienden in het buitenland.

Lees het verhaal van Hansje Verdrinker, over de watersnood van 1995. Het was nog een heel gedoe om de meubels en de vloerbedekking naar boven te verhuizen, vooral met die bocht in die toch al smalle trap. De evacués in het gratis opvangcentrum. Bijna alsof ze met vakantie waren, want aan alles gedacht.

De koffiecultus met het ene koekje er bij. Het broodje kaas, drop, protesteren en bezwaar maken, de koningin, rommelmarkten, een lijstje uitdrukkingen. Beschuit met muisjes en vooral met boter, want zonder dat bent u nergens. Het staat er allemaal in. En het is, inderdaad allemaal waar.

The Undutchables werd in het Engels door Nijgh & Van Ditmar uitgegeven onder de titel: The Undutchables. An observatio of the Netherlands, its culture and its inhabitants.
De Nederlandse vertaling werd verzorgd door Justus van Oel en Paul Heijman.